تکرار خطا ولو خرد و ناچیز کم کم ملکه و یکی از خصلت های ثابت انسان می شود و مقدمه ای است برای ارتکاب گناهان بزرگ وبزرگتر که دامنه تأثیر آن از فرد به عرصه های اجتماع کشیده می شود. همچون نخ های باریکی که اگر روی هم انباشته ودر هم پیچیده شوند طناب ضخیمی را به وجود می آورند که قطع آن کار هرکسی نیست. بنابراین جلوی گناهان بزرگ را بایستی در مرحله آغازین یعنی از عادت به تکرار خطاهای کوچک گرفت.
هنگامی که انسان گناهی راکوچک وناچیز می شمارد قدم در مسیر خطرناکی می گذارد که سرانجام آن آلودگی به گناهان بزرگ است. چرا که ریشه ناچیز و کوچک شمردن گناه در روحیه عصیان وسرکشی انسان نهفته است وهمین روحیه صاحبش را تا دوزخ همراهی خواهد کرد. «فامامن طغی، واثرالحیاة الدنیا، فان الحجیم هی الماوی» (نازعات آیات ۳۹ـ۳۷)
یکی از ویژگی های روحیه عصیان وسرکشی تظاهر به گناه است. آشکارکردن گناه وآشکارا مبادرت کردن به گناه ولو کوچک خود گناه بزرگی است که موجب تباهی جامعه خواهد شد. چون با این اقدام قباحت و زشتی گناه در جامعه رنگ می بازد و افراد دیگری نیز تشویق به مبادرت نسبت به آن گناه می شوند واین را نه عقل ونه شرع ، هیچ یک نمی پسندند. امیرالمؤمنین علی (ع) می فرماید: «ازتظاهر به گناه بپرهیزید که آن از بزرگترین گناهان است».
تظاهر به گناه سبب بدعت است که جامعه را به کژراهه می کشاند. برهمین اساس خطای کسانی را که دارای موقعیت ومسؤولیت اجتماعی هستند را ازمقوله آشکار کردن گناه دانسته وبه آنان وعده عذاب داده شده است درروایتی ازامیرالمؤمنین علی (ع) آمده است: هرگاه عالمی تباه شود ، عالمی تباه می گردد».
از پیامبر اکرم (ص) نقل است که فرموده اند:«امت من اصلاح نشوند مگر با اصلاح خواصشان». و در ادامه خواص رابه چهار گروه حکومتگران، دانشمندان، عابدان و بازرگانان تقسیم کرده می فرمایند: حکومتگران، سرپرستان جامعه هستند، هنگامی که سرپرستان خود گرگ باشند چگونه می توانند نگران مردم باشند. دانشمندان، پزشکان مردمند، هرگاه پزشک خودبیمار باشد، چگونه مردم را درمان خواهد کرد، عابدان راهنمایان (و الگوهای اخلاقی) مردمند. آن هنگام که عابد خود گمراه باشد، چگونه به مردم ره خواهد نمود و بازرگانان امین مردم اند. پس اگر بازرگانی خائن باشد، چگونه مردم به او اطمینان یابند. (غررالحکم ج ۱ ص۴۲۶)
در همین راستا پیامبراکرم (ص) می فرماید: در روز رستاخیز خداوند به سه کس نظر نکند: «پیرزناکار، حاکم مستبد و زورگو و تهیدست مکرپرداز» و در سخن دیگری می فرماید: «لغزش یک عالم چونان شکستن یک کشتی است که غرق می شود و دیگران را نیز با خود غرق می کند.»
به هرحال آشکار ساختن گناه واصرار بر آن ولو کوچک و ناچیز کلید گناهان بزرگتر و گرفتاری های روحی و روانی و عذاب آخرت است و بتدریج قدرت اراده را در انسان ضعیف و شهوات را بر عقل انسان چیره می سازد. هرگاه شهوت بر عقل چیره شود انسان از انسانیت و فطرت الهی خویش دور شده و تا سطح چهارپایان سقوط می کند.
