آیت الله محمود امجد با تاکید بر اینکه همه امور به خداوند باز می گردد و در اختیار اوست و باقی هیچ کاره اند، غرور و تکبر را، نجس ترین نجاست ها می خواند و می گوید: ما همه مسلمانیم اما نه آن مسلمانی که مراد پیامبر (ص) و امام صادق (ع) است، چرا که ظلم می شود اما کیست که اهمیت دهد؟ آن هم در حالی که پیامبر اسلام (ص) می فرمایند: “هرکه صبح کند و به فکر اصلاح کار مسلمانان نباشد، مسلمان نیست.” او تاکید می کند: امام حسین (ع) آمده تا به ما بفهماند که خدا هست و ضمن تربیت ما، جملگی مان را از اسارت و بندگی دنیا نجات دهد.
به گزارش شفقنا، این استاد اخلاق و عرفان، در سخنرانی شب ششم ماه سوگواری امام حسین (ع) در ابتدای صحبت های خود، بعد از قرائت سوره های مبارکه حمد و توحید با بیان اینکه دنیای فعلی در جهالت غوطه ور است و از این روست که خدا را رها کرده و پی هیچ رفته است، می گوید: خداوند دنیا را برای انسان خلق کرده و بدبخت جامعه بشریت که پی دنیا را گرفته و حقیقت را رها کرده است. خداوند بهشت را برای آدمی خلق کرده، نه آدمی را برای بهشت. امیدوارم که از خواب غفلت بیدار شویم.
مولف کتاب «اشراقیت معنوی» در ادامه، به داستان پیروان حضرت موسی اشاره می کند و می گوید: آن ها مزدور حکومت و قدرت بودند، یک لحظه خیر آخرت را از سوی خداوند به خود دیدند و ایمان آوردند.
این استاد اخلاق می افزاید: کمال، کمال می آورد و نقصان، نقصان و در مطالعه آیات قرآن این را فهمیم که خداوند همه کاره است و هیچ کس دیگری کاره ای نیست و خداوند هر کاری که می کند خوب است.
این استاد عرفان، با تاکید بر این که، نجس ترین نجاست ها، تکبر است و تکبر عین حماقت می ماند، غرور و تکبر را خود بینی پدید آمده از یاد گرفتن چیزی یا داشتن ثروتی تعریف می کند و از خداوند توفیق رها شدن از غرور و تکبر را خواستار می شود.
او با طرح این پرسش که اگر خداوند همه کاره است، پس ما چه کاره ایم، اظهار می کند: ما هم کاره ای هستیم اما به اندازه خودمان آن هم به خاطر اراده ای که خداوند به ما داده است.
مولف کتاب “اخلاق انسانی در مکتب علی (ع)” تاکید می کند: این قرآن برای علامه طباطبایی ها، شیخ طوسی ها و نوابغ نیست بلکه برای عوام و تمامی مردم است. قرآن را همه می فهمند اما همه قرآن را تنها اهل بیت (ع) می فهمند.
امجد در ادامه به سه مصرع از سعدی، فردوسی و شیخ محمود شبستری اشاره می کند، “به نام خداوند جان آفرین”، “به نام خداوند جان و خرد” و “به نام آنکه جان را فطرت آموخت” و بار دیگر بر این مهم که همه امور به خداوند باز می گردد، تاکید می کند.
این استاد اخلاق با بیان اینکه خداوند ان شاءالله محبت و مهربانی انسان ها نسبت به یکدیگر را زیاد کند، می گوید: عالم جز ربط به الله هیچ چیز نیست، این عالم و نظام هستی، نظام علت و معلول است تا اراده خداوند نباشد نمی توانیم کاری را انجام دهیم. وقتی خدا اراده کند ما نیز می توانیم اراده کنیم. گاهی اوقات اراده می کنیم کاری انجام دهیم اما به یک باره نظرمان تغییر می کند که این به نظری که خداوند به ما کرده است باز می گردد. درست است که ما اراده می کنیم اما آن اراده را هم خدا به ما داده است. حال به چاه می خواهیم برویم یا به جاه، به جهنم می خواهیم برویم یا به بهشت؛ بنابراین، همه کاره خداست و بقیه هیچ کاره اند که اگر این را بفهمیم دیگر از کسی جز خدا نمی ترسیم.
مدرس مدرسه عالی شهید مطهری با بیان این که اگر کسی به خاطر غم نان یا ترس جان تن به کاری دهد، مسلمان نیست، اشاره ای هم به دوستی شیعیان با اهل تسنن می کند و می افزاید: حضرت آیت الله سیستانی گفته به اهل سنت نگویید برادران ما بلکه بگویید آن ها خود ما هستند.
او درمورد جان و نان می افزاید: البته جان و نان ارزش دارد اما اینکه ما بگوییم اگر فلان کار را بکنیم یا نکنیم فلان پست را از ما می گیرند، این دیگر مسلمانی نیست و همچنین اگر ترس از حرف حق گفتن داشته باشیم، دیگر مسلمان نیستیم.
امجد با بیان این که امام جمعه نماد حمایت از مردم است که اگر حمایت نکند دیگر عادل نیست، تاکید می کند: همه آن کسانی که آمدند کربلا و امام حسین (ع) را شهید کردند مسلمان بودند و نماز شبشان ترک نمی شد. پناه می برم به خداوند از تحجر و سیاه اندیشی.
این استاد اخلاق و عرفان با بیان این که هیچ کس در دنیا نمی تواند بگوید خدا نیست و همه معتقد به خدا هستند، ادامه می دهد: اگر بفهمیم خدا هست، باکی به دل راه نمی دهیم که داستان های قرآنی نظیر داستان حضرت موسی (ع) و حضرت ابراهیم (ع) گواهی به این نظر من می دهند. امام حسین (ع) نیز آمده به ما بفهماند که خدا هست و جملگی ما را تربیت کند.
او با برحذر داشتن مسلمانان از ترس غیر از خدا، دین اسلام را دین تواضع، ادب و معرفت می خواند و با بیان این که نماز برای این است که انسان معرفت پیدا کند، می افزاید: بشر مادامی که خود را مستقل ببیند و تکبر کند، شکست می خورد.
امجد درمورد نماز و نماز اول وقت، اظهار می کند: نماز اول وقت، به معنای اهمیت دادن به نماز است اما شخصی که نوکر مردم است و مسوولیت دارد باید به امور مردم رسیدگی کند و کار آنان را راه بیندازد، نه اینکه در اتاقش را ببندد و مردم را معطل بگذارد.
وی در شب هفتم از مجلس وعظ خود نیز بعد از قرائت سوره های حمد و توحید برای دفع مشکلات مادی، معنوی و اخلاقی جامعه و همچنین شفای مریضان و مغفرت گذشتگان، با اشاره به این که چندین هزار روایت درمورد نماز داریم، می گوید: خداوند در قرآن نمی گوید نماز بخوانید، بلکه می فرماید، اقامه کنید، چرا که ستون دین است و این ستون را اگر محافظت کنیم این سقف ماندگار می شود اما اگر رهایش کنیم، دیگر سقفی در کار نخواهد بود.
او با تاکید بر این که صلاح و رستگاری در نماز است، یادآوری می کند که خطاهای متولیان امور دینی نباید موجب دلزدگی از دین شود.
این استاد عرفان با بیان این که در اصول دین هیچ کس حق تبعیت از دیگری را ندارد، خداوند را همه رحمت، همه قدرت، همه حقیقت و همه علم معرفی می کند و ادامه می دهد: به هر حال اصول دین وجود دارد که در آن به توحید، معاد و نبوت اشاره شده است و فروع دینی هم هست که مربوط به احکام می شود.
او با بیان اینکه لزوما هر چه یک شخص روحانی بگوید درست نیست می افزاید: پیامبر (ص) می فرمایند، ارزش ها و انسان های ارزشی را بالا ببرید و اصلا معنای خطبه غدیر همین است. حضرت علی اصغر (ع) آیه بزرگ امام حسین (ع) است.
او با بیان این که از هیچ کس نترسید چرا که در نهایت آخرش مرگ است و مرگ هم ترس ندارد، می گوید: این درست نیست که امجد در منبر حرف اشتباهی بزند و کسی نتواند او را نقد کند چرا که این مدل اسلام یزیدی است، آن هم در حالی که امام صادق (ع) می فرمایند، نقد کنید و بر این مهم تاکید داشتند. چاپلوسی، دشمنی است و انسان متملق را باید طرد کرد.
این استاد اخلاق درباره نماز و نماز اول وقت اظهار می کند: نماز اول وقت، به معنای اهمیت دادن به نماز است اما شخصی که نوکر مردم است و مسوولیت دارد باید به امور مردم رسیدگی کند و کار آنان را راه بیندازد، نه اینکه در اتاقش را ببندد و مردم را معطل بگذارد.
امجد در ادامه با خواندن اشعاری در وصف حضرت علی(ع) با نوای سنتی عاشورایی، در ستایش امام اول شیعیان می گوید: خداوند در وجود حضرت علی (ع) جلوه می کند و کسی جز خداوند نمی تواند ایشان را بشناسد.
این استاد عرفان، امام حسین را شهید در راه نماز عنوان می کند و می افزاید: امام حسین (ع) در راه نماز و برای نماز شهید شد. نماز یعنی خدا بزرگ است و این که این را بفهمی و از کسی جز خداوند نترسی.
امجد با بیان اینکه مبارزه منطقی نیست و اصلاح گری درست است، ادامه می دهد: برخی می گویند، همین که معیشتمان تامین شود، کافیست و ما کاری به مسایل دیگر نداریم. برخی افراد هم انسان های خوبی هستند، اما حرفی نمی زنند و کاری نمی کنند که اگر این سکوتشان از ترس باشد یا برای حفظ منافع، آن شخص دیگر از دایره اسلام خارج است.
این استاد اخلاق، با اشاره به این که تفریح برخی از ما گوشت مردم خوردن شده است، در نقد غیبت، سخنانی ایراد می کند و در ادامه، عمل آزادگان، طواف عارفان، میعاد کعبه عاشقان، معراج عالمان، اکسیر غم زدا، زیباترین جلوه نیایش، کلید بهشت، عزت دهنده مومن، سد کج روی، منشور سفیران حق، نفی انحصار طلبی، رهایی از خودمداری و وفای به عهد را از حالات و صفات نماز می خواند.
.jpg)
