۱۳۹۱ دی ۱, جمعه

گزارشی درباره تعقیب و ‌آزار مسیحیان در کشورهای مختلف


نتیجه پژوهشی در سال جاری میلادی نشان می‌دهد که پیروان مسیحییت در بسیاری کشورها مورد آزار قرار می‌گیرند. خشونت نسبت به پیروان این ‌آیین در کشورهای اسلامی از همه‌جا بیشتر است.
کلیساهای در حال سوختن در کنیا، کشتار مسیحیان در نیجریه و خشونت نسبت به مسیحیان در خاورمیانه نمونه‌هایی هستند که این پژوهش به آن‌ها اشاره کرده و به این نتیجه رسیده که پیروان مسیحیت در بسیاری کشورها در بیم جان قرار دارند. امنیت جانی و مالی آن‌ها در طول سال ۲۰۱۲ رو به وخامت گذاشته است.

آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان اخیرا اعلام کرد که حمایت از مسیحیان تحت پیگرد «بخشی از سیاست خارجی ماست». به گفته پاپ بندیکت شانزدهم «هیچ‌کس به اندازه پیروان این دین رنج نمی‌کشد.»

به گزارش سازمان «درهای باز» که نهادی برای حمایت از مسیحیان است، ۱۰۰ میلیون مسیحی به خاطر عقایدشان در جهان تحت تعقیب قرار می‌گیرند، آزار داده می‌شوند و یا جان‌شان به خطر می‌افتد. وضع آن‌ها در کره شمالی از همه‌جای دیگر دنیا بدتر است. بنا بر گزارش سازما‌ن‌های مسیحی دست‌کم ۲۰۰ هزار مسیحی در دیکتاتوری کمونیستی کره شمالی تحت تعقیب وحشیانه هستند.

دانیل اوتنبرگ از نهاد «درهای باز» می‌گوید که موفقیت مسیحیان در مبارزه با کمونیست‌ها در مرکز و شرق اروپا باعث ترس حکومت ‌کره شمالی شده است.

وضع مسیحیان در چین

بر اساس این تحقیق، وضع در کشورهای اسلامی نیز چندان بهترنیست. به گفته کارین فنبارت، مدیر نهاد «کلیسا در تنگنا» اسلام‌گرایان افراطی از «بهار عربی»، وسیله‌ای برای ضدیت با مسیحیان ساخته‌اند.

در چین اما وضع مسیحیان رو به بهبود است.علت‌ این امر آن است که با عقب‌نشینی ایدئولوژی حاکم، فضایی بازتر نسبت به گذشته ایجاد شده است. عده مسیحیان در چین میان ۲۰ تا ۷۰ میلیون تخمین زده می‌شود. با این همه، دستگاه حکومت از سازماندهی نهاد‌های مستقل مذهبی می‌ترسد و تلاش در کنترل آن‌ها دارد.کلیسای کاتولیک رسمی چین با شش میلیون پیرو، رهبری پاپ را به رسمیت نمی‌شناسد. خیلی از مسیحیان چین در کلیساهای خانگی یا در مکان‌های زیرزمینی عبادت می‌کنند.

اندونزی، مالدیو، پاکستان، افغانستان

مسیحیان اندونزی، این پرجمعیت‌ترین کشور اسلامی، دائما مورد تعرض قرار می‌گیرند. شماری از انجمن‌های برخی مناطق مجبور می‌شوند کلیساهای‌ خود را تخریب کنند. اسلام در مالدیو، دین دولتی و اجباری است. بنا بر قانون اساسی کسی که مسیحی است حتی شهروند شناخته نمی‌شود. در پاکستان پیروان مسیحیت از سوء‌استفاده از «قانون توهین به مقدسات» شکایت می‌کنند که عمدتا بر ضد اقلیت‌های مذهبی به کار گرفته می‌شود.

بنا بر پژوهش یاد شده، هر کس که نسبت به این وضع انتقاد کند باید نگران حمله اسلام‌گرایان افراطی باشد. نمونه چنین وضعی، شهباز بهاتی، وزیر مسیحی اقلیت‌های مذهبی پاکستان است که به خاطر انتقاد از شرایط کشته شد.

در افغانستان آزادی ادیان در حرف پذیرفته شده است، اما به گزارش «درهای باز» هیچ کلیسای رسمی وجود ندارد. طالبان در سال ۲۰۱۱ به همه مسیحیان افغانستان اعلام جنگ داد. بیش از همه اعضای نهادهای کمک‌رسانی مسیحی در خطربودند.

ایران، عربستان سعودی، سوریه، عراق

حکومت ایران تاکید می‌کند که به آزادی دین پایبند است و در این امر به حضور اقلیت ارمنی در این کشور استناد می‌کند که کلیساهای خود را دارند و در عبادت آزادند. پیروان مسیحیت حتی اجازه دارند در مجامع خود الکل بنوشند و گوشت خوک
بخورند. اما «درهای باز» می‌گوید که در ایران ۴۵۰ هزار مسیحی تحت فشارهای شدید قرار دارند و این به علت گرویدن شمار قابل توجهی از شیعیان ایران به دین مسیحی است.

نهادهای امنیتی ایران، مسیحیان را به بهانه کارهای مسیونری و تبلیغ برای مسیحیت بازداشت می‌کنند.

بنا به گزارش گروه‌های مسیحی، در عربستان سعودی هیچ‌گونه ‌آزادی دین و آیین وجود ندارد. با همه این‌ها بر شمار مسیحیان این کشور نیز افزوده شده است. «درهای باز» در این باره گزارش داده است که پیروان مسیحیت در عربستان سعودی باید دین خود را پنهان کنند وگرنه مجازات مرگ در انتظار آنها خواهد بود.

کلیسا در عربستان سعودی مجاز نیست و بنا بر آن‌چه سازمان عفو بین‌الملل می‌گوید حتی داشتن یک انجیل می‌تواند سرنوشت دردناکی به دنبال داشته باشد. اشاره سازمان عفو بین‌الملل به بازداشت و مجازات شلاق برای یک کارگر فیلیپینی است.در سوریه نیز مسیحیان نگران آینده خود در کشوری هستند که اکثریت‌جمعیت آن مسلمان است و درگیر جنگ داخلی. اقلیت مسیحی این کشور دچار چند دستگی است، برخی موافق و برخی مخالف اسد هستند. موافقان بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه بر سکولار بودن حکومت او تاکید می‌کنند و از این می‌ترسند که مخالفان، حکومت اسلامی در این کشور برپا کنند.

با این همه در میان مخالفان حکومت سوریه، مسیحی هم وجود دارد. از جمله رئیس شورای ملی سوریه!

سه چهارم مسیحیان عراق پس از سقوط صدام حسین این کشور را ترک کرده‌اند. پیش از این عراق ۱،۵ میلیون مسیحی داشت. برخی گزارش‌ها حاکی از مهاجرت ۲۵۰ هزار مسیحی عراقی است. پیروان آیین مسیحیت به ویژه هدف حملات تروریستی افراط‌‌گرایان مسلمان قرار می‌گیرند. به کلیساها‌ی‌شان حمله می‌شود وخودشان ربوده می‌شوند، به جان و مال آن‌ها تجاوز می‌شود و کشته می‌شوند.

ترکیه، مصر، نیجریه

افلیت مسیحی در ترکیه از رعایت نشدن آزادی مذهب می‌گویند؛ مثلا وقتی پای ساختن کلیسا یا حفظ یک نهاد مذهبی- فرهنگی آن‌ها در میان باشد. سلسله‌ای از حملات به کشیشان در سال‌های گذشته، مسیحیان ترکیه را نگران کرده بود و هنوز
هم تبلیغات ناسیونالیستی و تحریک‌آمیز حکومت ترکیه مایه ترس این اقلیت دینی است.
ده درصد جمعیت مصر مسیحی هستند که بیشترشان از مسیحیان قبطی‌اند. از زمان سقوط حسنی مبارک، رئیس جمهور پیشین مصر، فشار بر آن‌ها افزایش یافته است. گزارش‌ها حاکی از تشدید پرونده‌سازی و محاکمه قبطی‌ها به اتهام توهین به اسلام است.

نهاد «کلیسا در تنگنا» از مهاجرت ده‌ها هزار مسیحی مصری از سال گذشته میلادی گزارش داده که از ضدیت یک حکومت اسلامی با پیروان مسیحیت هراس داشتند.

مسیحیان شمال نیجریه که در دست اسلام‌گرایان است، سال‌هاست هدف خشونت و ترور هستند. در حملات «بوکو حرام»، یک گروه مسلح تندرو اسلامی نیجریه به کلیساها، صدها مسیحی همراه با خانواده‌هایشان کشته شدند. تاکنون هزاران مسیحی آن‌جا را ترک کرده‌اند.

درمالی نیز وضع بهتر نیست. از شمال این کشور که تحت تسلط اسلام‌گرایان قرار دارد، اقلیت چندهزار نفری مسیحیان به جنوب فرار کرده‌اند. کلیساهای‌ این اقلیت نیز به آتش کشیده شده است.

سپاه قدس در فهرست سیاه کانادا قرار گرفت


دولت کانادا نیروی قدس سپاه پاسداران را در فهرست گروه‌های تروریستی قرار داد و مجاهدین خلق را از این سیاهه خط زد. مقامات کانادایی می‌گویند که نیروی قدس در تسلیح طالبان، حماس و دیگران گروهای تروریستی دست داشته است.
ویک توز، وزیر امنیت عمومی کانادا اعلام کرده که واحد قدس سپاه پاسداران، به منظور "صدور انقلاب اسلامی"،  اقداماتی در تسهیل عملیات تروریستی انجام داده است.
ویک توز می‌گوید که دادن اسلحه، تامین بودجه و آموزش شبه‌نظامیان گروه‌های افراطی از جمله فعالیت‌های واحد قدس بوده‌اند. او افزوده که  طالبان، حزب‌الله لبنان، حماس، سازمان جهاد اسلامی و رهبری جبهه آزادیبخش خلق فلسطین از کمک‌های این واحد برخوردارشده‌اند.
پیش‌تر و در ماه سپتامبر،  فرمانده سپاه پاسداران ایران در نشستی خبری در تهران اذعان کرده بود که اعضای نیروی قدس در سوریه و لبنان بوده‌اند اما حضورشان تنها جنبه مشورتی داشته است.
فهرست گروه‌های تروریستی دولت کانادا، شامل ۴۳ سازمان و جریان می‌شود. کانادا روز چهارشنبه (۱۹ دسامبر/۲۹ آذر) اعلام کرد که سازمان مجاهدین خلق را همانند اتحادیه اروپا و آمریکا، از این سیاهه  حذف می‌کند.
سازمان مجاهدین خلق به دلیل کشتن شش مستشار آمریکایی در ایران در زمان قبل از انقلاب و حمله به مقر دیپلماتیک ایران در سازمان ملل در سال ۱۹۹۲، در فهرست گروه‌های تروریستی آمریکا قرار داشت..
قاسم سلیمانی فرمانده سپاه قدس در لیست افراد تحریمی اتحادیه اروپا و آمریکا قرار دارد
خبرگزاری فرانسه می‌نویسد، این سازمان که در دهه هفتاد میلادی با مشی چریکی خود آمریکاییان را به قتل می‌رساند، اینک اعلام کرده که اسلحه را کنار گذاشته و به دنبال سرنگونی جمهوری اسلامی با روش‌های مسالمت‌جویانه است.
مناسبات پرتنش ایران و کانادا
دولت کانادا، پیش از ثبت نیروی قدس در فهرست سیاه تروریستی خود،  سفارت خود در تهران را در ۱۷ شهریور۱۳۹۱بست و روابط دیپلماتیک خود با جمهوری اسلامی را به حال تعلیق درآورد. دلیل این اقدام، نگرانی از تامین امنیت دپیلمات‌های کانادایی در تهران و پاسخ به سیاست خارجی جمهوری اسلامی عنوان شد.کانادا پس از این، کارکنان سفارت ایران در اتاوا را نیز "عنصر نامطلوب" خواند و به آنها ۵ روز فرصت داد که خاک این کشور را ترک گویند. در ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۲ اعلام شد که ایتالیا حافظ منافع کانادا در ایران خواهد بود.
مناسبات ایران و کانادا که در دوران خاتمی و پس از مرگ مشکوک زهرا کاظمی، خبرنگار ایرانی کانادایی در زندان اوین شکننده شده بود، در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد به تشنج و وخامت گرایید.
علاءالدین بروجردی رییس کمیسیون امنیت ملی مجلس ایران در واکنش به بسته شدن سفارت کانادا گفت که «تصمیمات این کشور را فرماندار کل بریتانیایی آن می‌گیرد.»
رامین مهمانپرست، سخنگوی وزارت خارجه ایران نیز این اقدام را ناشی از «شکست مفتضحانه آمریکا و انگلیس و کانادا از نشست عدم تعهد در تهران» خواند.
ایران و کانادا از سال ۱۳۳۷ مناسبات دیپلماتیک در سطح سفارت داشته‌اند. این روابط در پی انقلاب اسلامی  و در سال ۱۳۵۹ قطع شد. در سال ۱۳۶۹ سفارت‌خانه‌های هردو کشور دوباره بازگشایی شدند ولی مبادله سفیر بین دو کشور در سال ۱۳۷۴ انجام گرفت.

« ديلی تلگراف »: انتقادهای نوه اصلاح طلب خمينی از نظام حاکم در ایران


رادیو فردا : روزنامه بريتانيايی « ديلی تلگراف » می نويسد که نعيمه اشراقی، نوه آيت الله خمينی در گفت وگویی با اين روزنامه ضمن حمله به رژيم حاکم بر ايران به خاطر انحراف از آن چه که وی «اهداف اصلی انقلاب اسلامی» می نامد، رهبران فعلی ايران را به خاطر جلوگيری از گسترش دموکراسی مورد انتقاد قرار داده و گفته است که احتمال می دهد وی را دستگير کنند.

وی در بخشی از اين گفت وگو می گويد که طرفدار باز شدن فضای سياسی جامعه ايران و آزادی مردم برای ابراز عقايد است. در همين حال به غرب هشدار می دهد که تحريم های شديد عليه ايران فشار زيادی به مردم وارد کرده ولی تاثير چندانی روی حکومت نخواهد داشت.

نعيمه اشراقی از کاربران فعال شبکه اجتماعی فيس بوک است و در مواردی ديدگاه های خود به طرفداری از دمکراسی و اظهار نظرهای انتقادی از حکومت ايران را روی اين شبکه منتشر کرده است. او حدود پنج هزار دوست و مرتبط روی شبکه فيس بوک دارد که فقط با استفاده از نرم افزارهای فيلتر شکن غيرقانونی می تواند با آن ها ارتباط برقرار کند.

خانم اشراقی می گويد که برای وی مقاومت در برابر رژيم سخت گيرانه ای که توسط آيت الله خامنه ای بر کشور حاکم شده است، حکم يک وظيفه را دارد.

نعيمه اشراقی در بخشی از گفت وگو با روزنامه ديلی تلگراف می گويد: «نظامی که پدر بزرگ من (آيت الله خمينی) بنا کرد بر راهنمايی های معنوی برای حکومت استوار بود و مشروعيت خود را از موافقت مردم کسب می کرد. فرضيه حکومتی که امروزه حاکم است، بخش های گسترده ای از جامعه را از حکومت جدا کرده و به انحراف از مسير اوليه انقلاب منجر شده است.»

خانم اشراقی مهندس پتروشيمی است و سال گذشته از حجاب اجباری انتقاد کرده و به اقدامات حکومت برای مسدود کردن دسترسی مردم به شبکه اينترنت اعتراض کرد.

وی می گويد: «وقت آن رسيده که حکومت ايران به اجرای موازين دمکراتيک متعهد شده و مقابله با افراد و گروه های خارج از حکومت را پايان دهد. حکومت بايد هراس از انتقال فنآوری های جديد ارتباطاتی را خاتمه دهد.»

نعيمه اشراقی می افزايد:« فقط در صورت باز کردن مرزهای جغرافيايی و اجتماعی کشور به سوی جهان خارج و جريان آزاد اطلاعات به داخل کشور ما می توانيم پيشرفت و رفاه جوامع ايران را تضمين کنيم.»

او می افزايد با وجود تعلق به يکی از خانواده های سرشناس از رهبران انقلاب اسلامی ايران وی نيز از خطر سرکوب آزادی بيان در عرصه اينترنت در امان نيست.

وی می گويد:« نه تنها نگران آن هستم که يک روزی نيروهای امنيتی به منزل من بيايند، که در حقيقت فکر می کنم که يک روزی اين اتفاق خواهد افتاد و سرنوشت من نيز با ساير آزاد انديشانی که امروزه پشت ميله های زندان هستند تفاوت نخواهد داشت.»

ولی وی می افزايد که حکومت ايران در صورت دست زدن به يک چنين اقدامی با اعتراض و انتقاد افراد و جناح های با نفوذ مواجه خواهد شد.

روزنامه « ديلی تلگراف » می افزايد که حکومت ايران طرح های پيشرفته ای را برای جدا کردن ايران از شبکه جهانی اينترنت و راه اندازی يک شبکه اينترنتی ملی در دست اجرا دارد. نظام جمهوری اسلامی در همین حال يک نيروی ويژه برای حفاظت و کنترل عرصه مجازی سازمان داده و ده ها نفر از فعالان عرصه اينترنت را بازداشت کرده است.

چند هفته پيش، سعيد شکريان، فرمانده حفاظت سايبری نيروی انتظامی ايران به خاطر مرگ ستار بهشتی وبلاگ نويس در زندان اوين از کار برکنار شد. اما کنترل پليس بر شبکه اينترنت و فعاليت کاربران ادامه دارد.

روزنامه «ديلی تلگراف» در پايان می نويسد که نعيمه اشراقی به معنايی در حال ايفای نقش پدربزرگ خود (آيت الله خمينی) در دوران قبل از وقوع انقلاب اسلامی است.

آيت الله خمينی با سخنرانی های خود در تبعيد که به صورت نوارهای صوتی و يا اعلاميه به داخل ايران قاچاق می شد با رژيم شاه مبارزه می کرد.

آيت الله خمينی بنيانگذار جمهوری اسلامی پنج فرزند داشت و خاندان وی هنوز هم با در دست داشتن مديريت بنيادهای خيريه و عهده داری مقام های مشورتی در حکومت نقش مهمی در اداره سياسی جامعه ايران ايفا می کند.

نعيمه اشراقی می گويد که ديدگاه های جسورانه وی در قالب فرهنگی خانواده قابل قبول قلمداد می شوند. وی می گويد:« ما هميشه يک تعادل خوبی بين تعلق به يک خانواده مهم و داشتن ديدگاه های فردی و مستقل را رعايت کرده ايم.»