سندی که دست به دست چرخید تا مجلس «اصولگرا» به محمدعلی نجفی رای اعتماد ندهد

کلمه- گروه خبر: در روز بررسی صلاحیت‌های وزرای پیشنهادی حسن روحانی به مجلس اسنادی و اوراقی در اختیار نمایندگان قرار می‌گرفت تا آرای آن‌ها درباره وزرای پیشنهادی تحت تاثیر قرار گیرد.

یک روز پس از پایان رای گیری علی مطهری نیز به مواردی از جمله توزیع برگه بازجویی یک وزیر در کازیه‌های نمایندگان برای تخریب میلی منفرد اشاره و تصریح می‌کند که واضح است افرادی از برخی نهاد‌ها با تعدادی از نمایندگان همکاری داشتند.

به گزارش کلمه، در این بین به جو سازی‌ها اما سندی نیز علیه محمدعلی نجفی از سوی تعدادی از نمایندگان مجلس منتشر شده است که نام و امضای وی را در کنار نام و امضای بزرگان انقلاب همچون میرحسین موسوی و مهدی کروبی و سیدمحمد خاتمی نشان می‌داد و این برای مجلس دست چین شده توسط آقای جنتی و دوستانش سندی برای عدم صلاحیت حضور در راس وزارت آموزش و پرورش بود.

این سند در واقع نامه‌ای است که در مرداد سال ۸۸، جمعی از شخصیت‌ها و فعالان سیاسی کشور برای پایان بخشیدن به فرایند امنیتی ساختن فضای پس از انتخابات و کوتاه کردن دست عوامل غیرمسؤول، به مراجع عظام تقلید نوشته و در آن خواستار آزادی تمامی بازداشت شدگان و بازگرداندن روند رسیدگی به اتهامات به مجاری قانونی و اقدام قاطع و شفاف مراجع عظام تقلید شدند.

در این نامه که به امضای میرحسین موسوی، مهدی کروبی، سیدمحمد خاتمی و تعدادی از مسئولان کشور و فرزندان انقلاب رسیده بود، نام محمدعلی نجفی نیز به چشم می‌خورد که به عنوان سند حمایت از معترضان در بین نمایندگان پخش شده بود..

متن کامل این نامه که در مرداد ۱۳۸۸ خطاب به مراجع تقلید نوشته شده بود به همراه اسامی امضا کننده این نامه به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم

محضر مبارک مراجع عظام تقلید (ادام الله ظلهم)

سلام علیکم

همانگونه که استحضار دارید، همزمان با اعلام نتایج دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، موج وسیعی از دستگیری ها از میان فعالان ستادهای انتخاباتی نامزدهای غیردولتی و شهروندانی که در راهپیمایی های مسالمت آمیز شرکت جسته بودند آغاز شد که در ادامه، با گسترش موج اعتراضات مردمی نسبت به تخلفات گوناگون و گسترده ای که در قبل، حین و بعد از انتخابات صورت گرفت، افزایش یافته و هنوز هم ادامه دارد. بازداشت های انفرادی و گروهی، از اقشار مختلف اجتماعی از جمله اساتید دانشگاه ها، فعالان سیاسی، روزنامه نگاران، که بدون صدور مجوزهای قانونی صورت گرفته و همراه با برخوردهای خشونت بار و استفاده از شیوه های بازجویی که یادآور دوران سیاه ستمشاهی است و بسیاری از امضاءکنندگان این نامه در آن زمان خود بارها قربانی آن بوده اند، به هیچ روی زیبنده نظام و کشوری که داعیه برپایی قسط و عدل دارد نبوده و نخواهد بود و چهره جمهوری اسلامی را در روح و جان هر ایرانی و نیز انظار جهانیان تیره و تار خواهد کرد.

اسف بارتر اینکه دستگاه های امنیتی مصرانه در پی اثبات فرضیه های خیال پردازانه و سراپا اشتباه خود برای معرفی فعالان به عنوان عوامل وابسته به بیگانه و محرکان انقلاب مخملی هستند و از همین رو به شیوه های غیرقانونی، غیراخلاقی و غیرشرعی اعتراف گیری توسل جسته اند. دستگاه های تبلیغاتی دولتی و به ویژه صدا و سیما نیز در این پروژه شرکت کرده و با پخش اعتراف های نمایشی، سعی در اثبات اینگونه اتهامات واهی به حرکتی مردمی دارد که تنها و تنها برای پاسداشت جمهوریت نظام شکل گرفت. این روزها خانواده های نگران و بی اطلاع از وضعیت عزیزانشان که تنها جرمشان مشارکت فعال در ستادهای انتخاباتی نامزدهای غیردولتی بوده، در مراجعات مکرر به مراجع قانونی با درهای بسته روبرو می شوند. دستگاه های ابداع توطئه، اینک کار را بجایی رسانده اند که عضویت در ستادهای تبلیغاتی را جرمی نابخشودنی می نمایانند و این در حالی است که بارها در بیانات بنیانگذار فقید جمهوری اسلامی و مسؤولان بلندپایه نظام اینگونه فعالیت ها مورد تأیید و تشویق قرار گرفته است. به راستی اعمال شکنجه های مکرر در مورد کسانی که زیر لوای اسلام زندگی می کنند با توسل به کدام اصل قانونی، شرعی و انسانی توجیه پذیر است؟ و چگونه می توان با سکوت در قبال این همه خشونت و سبعیت، داد از رحمانی بودن نظامی سرداد که شریعت محمدی را راهنمای خویش قرار داده است؟ این روزها دریافت اخبار نگران کننده درباره سلامت جسمی و روانی بسیاری از بازداشت شدگان، بر دامنه نگرانی ها افزوده است. اصل زیربنایی برائت و پرهیز از پیش داوری (لیس من العدل القضاء علی الثقه بالظن) به آسانی نادیده گرفته می شود و پایمال شدن حقوق مصرح در قانون اساسی و قوانین عادی به رویه جاریه تبدیل شده و البته نتیجه ای جز توسعه بی اعتمادی و فاصله گرفتن مردم از حاکمیت در پی نخواهد داشت. این سرگردانی ها و نگرانی ها بر زندگی گروه بزرگی از شهروندان ایرانی سایه افکنده و به واسطه اتخاذ شیوه های غیرقانونی و خودسری عوامل امنیتی از یک سو و عِرق ملی و وفاداری به انقلاب اسلامی و عدم تمایل نسبت به استمداد از مراجع بین المللی از سوی دیگر، شرایط بسیار دشواری را برای خانواده های زندانیان پدید آورده است.

تنها راه برون رفت از این وضعیت، اقدام قاطع و شفاف نسبت به توقف فرایند امنیتی ساختن فضای پس از انتخابات، کوتاه کردن دست عوامل غیرمسؤول، آزادی تمامی بازداشت شدگان و بازگرداندن روند رسیدگی به اتهامات به مجاری قانونی است. از شما مراجع عظام تقلید به عنوان مرجع و ملجأ ملت شریف ایران می خواهیم که پیامدهای زیان بار اتخاذ شیوه های قانون گریزانه را به دستگاه های ذی ربط خاطرنشان ساخته و آنان را نسبت به اشاعه بیدادگری در نظام جمهوری اسلامی برحذر دارید. این همه، در پرتو کلام امام عدالت که «فلیست تصلح الرعیه الا بصلاح الولاه، و لا تصلح الولاه الا باستقامه الرعیه» عرض شد و خداوند سبحان را شاهد و گواه می گیریم که جز اصلاح امور این کشور و ملت به چیز دیگری نمی اندیشیم.

و السلام علیکم و رحمه الله و برکاته

سیدمحمد خاتمی، مهدی کروبی، میرحسین موسوی، مرتضی الویری، سید کاظم اکرمی، رحیم ابوالحسنی، مهناز آذرنیا، احمدی پور، جمشید انصاری، سید هاشم آقاجری، محسن آرمین، قربان بهزادیان نژاد، سعید بیگدلی، محمد باقریان، محسن بهشتی سرشت، بهنام بهلومی، علی باقری، حسن بی غم، علیرضا بهشتی شیرازی، محمدرضا تاجیک، محمد تقی خانی، محسن ترکاشوند، محمدعلی توفیقی، مهدی تحققی، عابد جعفری، سیدمحمدرضا حسینی بهشتی، سیدعلیرضا حسینی بهشتی، نجفقلی حبیبی، علی محمد حاضری، سید محمود حسینی، فرهاد درویش سه تلانی، عبدالرضا رکن الدین افتخاری، محسن رهامی، محمد رحیمیان، مسعود روغنی زنجانی، علی زمانی، سعید سمنانیان، علی ساعی، محمد سلامتی، غلامرضا شاه حسینی، محمد شهرستانکی، محمود صادقی، حسین صادقی، عبدالله طوطیان، غلامرضا ظریفیان، محمدرضا ظفرقندی، علی عرب مازار یزدی، علی اکبر عنایتی، حسن عظیمی، سید نورمحمد عقیلی، عباس عبدی، محمدرضا علی حسینی، فرامرز فلاحی، محمد فرهادی، حسین فروتن، ابوالفضل قدیانی، محمدکاظم کوهی، ابوالفضل کزازی، فرشاد مومنی، عباس منوچهری، محمد مقدم، علی محدث، حسین مرتضوی، حمید میرزاده، کورس نیک نیائی، محمدعلی نجفی، سید هاشم هدایتی، عباس یزدان فر

عکس / صفحه اول امروز روزنامه ها، سه شنبه 29 مرداد، 20 آگوست

تاکید حسن روحانی بر اجرای حقوق شهروندی/ این دادها و تند بودن ها پوششی است برای مخفی کردن برخی چیزها

رییس جمهور با اشاره به اهمیت وزارت کشور تاکید کرد: وزارت کشور یک وزارت مادر است و دارای اهمیت زیادی است.

به گزارش ایسنا، حجت الاسلام والمسلمین حسن روحانی صبح امروز در مراسم تودیع و معارفه وزرای کشور دولت دهم و دولت یازدهم، ضمن ابراز خرسندی از حضور در این مراسم و دیدار با مدیران، مسئولان و پرسنل وزارت کشور گفت: وزارت کشور یک وزارتخانه فرابخشی است و استانداران به عنوان یک مدیر معمولی در یک استان نیستند، بلکه استانداران نمایندگان عالی سیاسی نظام جمهوری اسلامی در استان هستند. استانداران به عنوان نمایندگانی هستند که مسئولیت امنیتی، اجتماعی، اقتصادی، عمرانی و اداری در سطح استان را بر عهده دارند.

رییس جمهور در ادامه با اشاره به وظایف خطیر وزیر کشور اظهار کرد: وزیر کشور یک تنه بار بسیار سنگینی را در کشور بر دوش دارد و اگر بخواهیم از زحمات وزیر کشور قبلی قدردانی کنیم، کار آسانی نیست چراکه برای من ملموس است که وزیر کشور تا چه حد در کشور بار سنگینی را بر دوش دارد.

وی افزود: اگر تعبیر کنیم که مشروعیت سیاسی نظام از طریق تلاش و برنامه ریزی و به یک بیان به دست مدیران همین وزارتخانه محقق می شود، سخنی به گزاف نگفته ایم. در کشور ما مشروعیت سیاسی همه از طریق آراء مردم است، چراکه مردم مالک و صاحب کشور هستند و بقیه خادمان ملتند.

روحانی با بیان اینکه “این مشروعیت سیاسی بوسیله آراء مستقیم و غیرمستقیم مردم بدست می آید”، گفت: این مسئولیت سنگین بر دوش این وزارتخانه است که بتواند اعتماد مردم را جلب کند تا پای صندوق های رای بیایند و اعتماد کنند که این وزارتخانه امانتدار واقعی است و به قانون و مقررات به دقت عمل کرده است؛ البته هر چقدر شفافیت بیشتر باشد، این اعتماد نیز بیشتر خواهد بود.

رییس جمهور با تاکید بر اینکه “اعتماد جزو امرهای نسبی است و هیچ کس نمی تواند بگوید من اعتماد صددرصد ایجاد کرده ام”، اظهار کرد: افزایش اعتماد عمومی به معنای افزایش سرمایه اجتماعی یک وظیفه همگانی برای همه ماست بویژه برای وزارت کشور.

وی با بیان اینکه “چهره، بیان، سخن، رفتار، منش و برخورد استانداران باید به نحوی باشد که برای مردم آرامش بخش و اعتمادآفرین باشد”، تصریح کرد: ممکن است یک استاندار تعلق جناحی داشته باشد ولی دولت تدبیر و امید دولت فراجناحی است.

روحانی همچنین گفت: خیلی ها بعد از انتخابات با من صحبت کردند و گفتند کابینه فراجناحی درست نکن، چراکه نمی توانی هماهنگی بین آنها ایجاد کنی و مشکل ایجاد می شود، پس یک جناح را انتخاب و از بین آنها اعضای کابینه ات را مشخص کن ولی من معتقد به این موضوع نیستم. حزب و جناحی در کشور ما وجود ندارد، بلکه همه اینها الفاظ هستند. من از اول نهضت اسلامی یعنی از مهر ۱۳۴۱ از زمانی که ۱۳، ۱۴ سال داشتم در سیاست حضور داشتم و در این عرصه فعال بودم و تمام جریانات کشور را خوب می شناسم.

رییس جمهور ادامه داد: متاسفانه ما در کشور حزب نداریم، جناح به معنی واقعی کلمه متاسفانه نداریم و بحث هایی که مطرح است بحث های قبیله ای است. ممکن است دسته دسته گروه هایی جایی جمع شده باشند ولی کرکره پایین است و موقع انتخابات این کرکره ها بالا می رود، چراغ روشن می شود، فعالیت هایی انجام می شود و بعد از انتخابات دوباره این کرکره ها پایین می آید. ما تحزب به معنای واقعی در کشور نداریم؛ البته در ابتدای انقلاب، حزب جمهوری اسلامی حرکتی را آغاز کرد ولی به دلایلی پایدار نماند.

وی با تاکید بر اینکه “این دولت یک دولت فراجناحی است”، گفت: من مانعی نمی بینم که وزیری در کنار من بگوید من اصولگرا یا اصلاح طلب هستم، چراکه بیشتر این مسائل را الفاظ می دانم. در این راستا، اصولگرایی خیلی مهم نیست، بلکه وصول گرایی مهم است. ما همه آرمان هایی داریم و دستیابی به این اصول و آرمان مهم است. همه ما اصول مربوط به انقلاب و نظام را قبول داریم و به نظر من آنچه که در این زمینه مطرح می شود الفاظ است و برای من مهم نیست که همکاران من، سوابق آنها از لحاظ تشکیلاتی و وابستگی جناحی چگونه باشد، آنچه که مهم است تعهد به نظام، مردم، تخصص، دست پاکی، فداکاری، ایثارگری و داشتن برنامه است. مهم نیست که سوابق گذشته آن فرد چه می گوید. به نظر این دولت مهم معتدل بودن و میانه رو بودن است. من افراط و افراط گرایی را از آغاز فعالیت های سیاسی ام نمی پسندیم و مخالف آن بودم، افراط گرایی برای کشور، منافع ملی و برای امت اسلامی و امنیت جهانی مضر می دانم.

روحانی با تاکید بر اینکه “شرط من معتدل بودن است”، تصریح کرد: عده ای که خیلی بلند داد می زنند، مشکلی دارند. وقتی سوابق و زندگی آنها را بررسی کنید این دادها و سروصداها از جایی سرچشمه می گیرد. این دادها و تند بودن ها یک پوشش است برای مخفی کردن برخی چیزها.

وی با اشاره به تاکید دولت مبنی بر اعتدال، تدبیر و اهمیت امید، تاکید کرد: این شعارها عمومی هستند. ما به دنبال اعتدال سیاسی، تدبیر اقتصادی و امید اجتماعی هستیم. البته همان طور که گفتم این اعتدال، تدبیر و امید عام هستند ولی اگر بخواهیم تقسیم بندی کنیم، بر موضوع اعتدال سیاسی، تدبیر اقتصادی و امید اجتماعی تاکید وجود دارد.

رییس جمهور در ادامه گفت: منبع جوشان امید، تدبیر و اعتدال، حسن روحانی نیست، بلکه منبع جوشان آن، ملت است. حسن روحانی مثل همه آدم هاست و فرقی با دیگران ندارد، معجزه گر یا معجزه قرن و دهه نیست و معجزه ای ندارد و اتصال ویژه ای به آسمان و پشت پرده هم ندارد. معجزه را حُسن تدبیر، وحدت ملی، ایثار کارکنان نظام، هماهنگی و انسجام و وحدت ایجاد می کند.

رییس جمهور در بخش دیگری از صحبت های خود با بیان این که در انتخابات ۲۴ خرداد مردم اعلام کردند که ما چه می خواهیم، گفت: مردم در روستاهای دور افتاده با مردم مرکز تهران همه با یک زبان حرف زدند و این معجزه ملت است، این که در قلب تهران مردم در پای صندوق های رای گیری با مردم در روستاهای مختلف همه یک جور حرف زدند و این ناشی از هوشمندی و محاسبه گری ملت است؛ چرا که این ملت، ملت بیدار و زنده است.

روحانی افزود: روستای دور افتاده ما ممکن است که از برخی نعمت های مادی کمتر بهره بگیرد، اما فکر، اندیشه اش و آینده نگری اش از شهری کمتر نیست و اینها همه مسئولیت ما را سخت تر و سنگین تر می کند. استانداران، فرمانداران، بخشداران و همه کسانی که مسئولیت دارند باید احساس کنند و باور داشته باشند که با مردمی بزرگ، فکور و هوشمند روبرو هستند که همه دارای حقوق شهروندی برابر هستند.

وی با بیان این که همه در حقوق شهروندی برابر هستند، تصریح کرد: در دولت تدبیر و امید هیچ مقامی به ویژه مسئولان وزارت کشور نباید بین اقوام و مذاهب مختلف، ادیان رسمی در دادن حقوق شهروندی تفاوتی قائل شود؛ چرا که همه در این حقوق برابر هستند و هیچ فرق بین یک ترک، لر، بلوچ و عرب وجود ندارد. ما در ایران دولت فارس یا دولت ترک و عرب نداریم، ما دولت ایران داریم، ایران یک چتر واحد است که همه زیر آن چتر واحد هستیم، یک نظام واحد داریم که همه زیر چتر آن هستیم، یک دولت داریم که همه زیر این چتر هستند، یک ولی امر و ولی فقیه داریم که همه زیر چتر آن هستند، یک قانون اساسی داریم که همه زیر چتر آن هستند.

روحانیاضافه کرد: آنچه که برای ما مهم است که یک ایرانی زیر چتر پرافتخار ایرانیت و جمهوری اسلامی افتخار کند. ما افتخار می کنیم که ایرانی هستیم و زیر چتر جمهوری اسلامی هستیم و ستون خیمه ی این نظام و انقلاب، ولایت فقیه است.

رییس جمهور با اشاره به وظایف وزارت کشور، گفت: وزارت کشور همان وزارتخانه ای است که مسئولیت دارد حقوق شهروندی را در سراسر کشور به صورت یکسان و برای همه ایرانیان به اجرا در بیاورد و باید این احساس در بین مردم وجود داشته باشد. احساس تساوی، عدالت و فرصت برابر باید برای همه مردم به وجود آید.

وی در این راستا به اهمیت استفاده از نیروهای بومی و محلی اشاره کرد و اظهارداشت: باید از نیروهای بومی و محلی استفاده کرد، البته جاهایی ممکن است که اختلافات شدید باشد و نتوان از این نیروهای بومی و محلی استفاده کرد که اینجاها استثناست، ولی به طور کلی باید از نیروهای بومی و محلی استفاده کرد؛ چرا که این امر باعث ایجاد احساس آرامش بیشتر در بین مردم می شود.

روحانی همچنین با اشاره به استفاده از اقلیت های مذهبی و دینی گفت: چرا از اقلیت های مذهبی و دینی استفاده نکنیم؟ باید از این نیروها نیز استفاده کنیم و باید دانست که وحدت و انسجام با شعار ایجاد نمی شود، بلکه با عمل ایجاد می شود.

رییس جمهور با بیان این که لر، ترک و عرب و فارس همه گل هستند فقط رنگ هایشان با یکدیگر فرق می کند، تصریح کرد: در واقع این اقوام گل های متنوع گلستان ایران هستند.

وی با اشاره به این که ما به خرده فرهنگ ها زیر چتر فرهنگ ایرانی و اسلامی احترام می گذاریم، گفت: ما اگر امنیت می خواهیم باید فرصت برابر به همه بدهیم. ما باید به زنان فرصت برابر بدهیم، از توانمندی و پتانسیل آنها استفاده کنیم. باید قدم به قدم فرصت های اجتماعی را برای زنان تحصیلکرده و تجربه دیده مان بالا ببریم و افزایش دهیم؛ چراکه این حق آنهاست.

روحانی با اشاره به این که در بسیاری از امور زنان ما تحصیلکرده هستند و برای پذیرش مسئولیت آمادگی دارند، گفت: من در جلسه هیات دولت به وزرا تاکید کردم که تلاش کنید از بانوان و جوانان استفاده کنید. در سطح وزرا به خاطر شرایط ویژه کشور این امر محقق نشد، البته همان طور که قبلا گفتم به تدریج یک گزارش واقعی از کشور ارائه خواهیم داد؛ چرا که این گزارش واقعی با آنچه که این سال ها گوش ما به آن عادت داشته فاصله دارد البته من نمی خواهم قضاوت کنم، این مردم هستند که خود قضاوت می کنند.

رییس جمهور گفت: من به وزرا توصیه کردم که از جوانان، نخبگان و بانوان استفاده کنند و بنده نیز خود تلاش خواهم کرد که در دولت از بانوان استفاده کنیم. ما منتی بر سر خانم ها نمی گذاریم، این حق قانونی و طبیعی آنهاست. بین زن و مرد در خلقت، هنر، درک، فهم، در نزدیکی به خدا و خدمت به مردم فرقی وجود ندارد.

وی در بخش دیگری از صحبت های خود با بیان این که وزارت کشور پیشانی بروز و ظهور نظام در سراسر کشور و در استان های مختلف است، گفت: می خواهیم با ایثار و فداکاری شما عزیزان در سراسر کشور در کنار امنیت، وحدت و انسجام که به نظر من با اجرای حقوق شهروندی بیشتر امکان پذیر است رشد و توسعه کشور را نیز داشته باشیم و این موضوع را دنبال کنیم.

روحانی تصریح کرد: معمولا در کارگروه هایی که برای تعیین وزرا ایجاد شده بود، برای وزارت کشور کسانی را پیشنهاد می دادند که بیشتر سوابق نظامی و امنیتی داشتند، شاید حق داشتند؛ چرا که یکی از وظایف مهم وزارت کشور، ایجاد امنیت داخلی است. گرچه ایران سرزمین ثبات است، اما در عین حال توطئه ها از سوی دشمنان نیز زیاد است. من حرف های این عزیزان را در کارگروه ها گوش دادم، با آنها بحث کردم و به این نتیجه نرسیدم که یک نفر با سوابق امنیت غلیظ این مسئولیت را بپذیرد، بلکه باید فردی با سوابق فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی این مسئولیت را بپذیرد تا پیامی برای کشور باشد. ما دنبال استاندارهایی هستیم که در پی توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی هستند، چرا که این توسعه می تواند آفریننده توسعه سیاسی و امنیتی کشور باشد. شرایط کشور امروز ما نیازمند به توسعه جامع و همه جانبه دارد.

رییس جمهور در ادامه به جلسه روز گذشته هیات دولت اشاره کرد و گفت: یکی از تصمیمات در اولین جلسه هیات دولت یک تصمیم زیست محیطی بود، در واقع دولت برای پیگیری دریاچه ارومیه یک کارگروهی را ایجاد کرد. من به حق نگران دریاچه ارومیه هستم؛ چرا که اگر روند فعلی در مورد این دریاچه ادامه پیدا کند و ما نتوانیم جلوی آن را بگیریم، آینده این دریاچه و خشک شدن آن فاجعه برای کشور است و حداقل ۱۴ میلیون نفر متاثر از این فاجعه ملی خواهند بود.

وی با بیان این که کار در این زمینه سخت و سنگین است، گفت: در سفر تبلیغاتی که به ارومیه داشتم در جمع مردم ارومیه به آنها قول دادم که اگر در انتخابات موفق شوم، در اولین جلسه هیات دولت مساله دریاچه ارومیه را مطرح می کنم و این اتفاق در جلسه دیروز افتاد و قرار شد کارگروهی زیر نظر وزارت نیرو تشکیل شود و ظرف دو سه ماه در ارتباط با وضعیت این دریاچه گزارشی را ارائه کند، البته طرح های مقدماتی نیز وجود دارد که از قبل روی آن کار شده و باید این طرح ها تکمیل شود.

روحانی در ادامه به ویژگی ها و خصوصیات رحمانی فضلی وزیر کشور دولت یازدهم اشاره وتصریح کرد: دکتر رحمانی فضلی را از دیرباز می شناسم، فردی خوش خلق و خو ش سیما هستند و وقتی به ایشان نزدیک می شوید، افکار ایشان نیز شما را جذب می کند و وقتی نزدیک تر می شوید اعمال، برنامه ها و تلاش ایشان شما را جذب می کند.

رییس جمهور با بیان اینکه آقای رحمانی فضلی به زبان کردی و ترکی هم مسلط هستند، یادآور شد: متوجه شدیم که پدر ایشان ترک و مادرشان کرد است یا برعکس.

روحانی در ادامه با ابراز امیدواری از این که رحمانی فضلی بتواند امور وزارتخانه وزارت کشور را به خوبی به پیش ببرد، اظهارداشت: باید از تجربیات گران سنگ گذشتگان نیز در این وزارتخانه استفاده شود.

رییس جمهور در ادامه به شناخت خود از محمدمصطفی نجار وزیر دولت دهم نیز اشاره کرد و گفت: من آقای نجار را سال هاست می شناسم، در جلسات شورای عالی امنیت ملی ایشان را می دیدم، فردی صاحب نظر و مخلص است.

وی با تشکر از همه کسانی که در طول این سال ها در وزارت کشور کار و تلاش کرده اند، افزود: من از همه این عزیزان که خادم ملت بودند تشکر می کنم.

روحانی در بخش دیگری از صحبت های خود گفت: دولت تدبیر و امید معتقد است که همه کارها باید به دست مردم و با اراده مردم انجام شود و دولت باید تسهیل کننده و پشتیبان باشد، جز در موارد استثنایی و حاکمیتی که خود دولت باید آستین بالا بزند.

رییس جمهور در ادامه از وزارت کشور، شورای نگهبان برای برگزاری انتخابات تشکر کرد.

وی همچنین از نیروی انتظامی به خاطر امنیتی که در عرصه انتخابات ایجاد کرد، تشکر و قدردانی کرد و یادآور شد : پرسنل نیروهای انتظامی نیرویی خدوم هستند و همواره در طول سالیان گذشته زحمت کشیده اند و حوزه کاری آنها گسترده است، از مرزها گرفته تا قلب تهران مسئولیت ها را بر عهده دارند و کار آنها بسیار سخت است.

وی همچنین از رسانه ها بخصوص رسانه ملی برای پوشش اخبار مربوط به انتخابات تشکر و قدردانی کرد.

رییس جمهور بعد از سخنان خود حکم وزارت رحمانی فضلی را به وی اعطا کرد و با اهدای لوحی از خدمات محمدمصطفی نجار وزیر کشور دولت دهم نیز تشکر و قدردانی کرد.

بعد از سخنان رییس جمهور، رحمانی فضلی وزیر کشور دولت یازدهم به ایراد سخنرانی پرداخت و پیش از صحبت های رییس جمهور نیز مرتضوی معاون سیاسی وزیر کشور دولت دهم، خجسته رییس کمیسیون شوراها و امور داخلی مجلس و همچنین محمدمصطفی نجار وزیر کشور دولت دهم به ایراد سخنرانی پرداختند.

نگرانی از وضغیت سیدحسین رونقی؛ ده روز پس از اعتصاب غذا در زندان

سیدحسین رونقی ملکی بدلیل اعتصاب غذا دچار خونریزی کلیوی و گوارشی شده است.

به گزارش خبرنگار کلمه سیدحسین رونقی ملکی که از جمعه ۱۸ مرداد دست به اعتصاب غذای اعتراضی زده بود روز گذشته دچار خونریزی کلیوی و گوارشی شد.

او پیش از مسوولان زندان خواسته بود که برای ادامه درمان خود در خارج از زندان اقدام شود. اما با بی توجهی مسوولان زندان به خواسته او مواجه شد.

پس از آن اعلام کرد برای اعتراض به وضعیت دیگر زندانیان سیاسی، دست به اعتصاب غذا زده و همزمان، نامه انتقاد آمیزی خطاب به دادستان تهران نوشته و او را در جریان اعتصاب غذای خود قرار داده است.

رونقی ملکی از بیماریهای متعددی همچون کم کاری کلیوی، آنژین قلبی، التهاب مثانه و پروستات و خونریزی گوارشی رنج می‌برد. بیماری‌های وی شرایط اعتصاب غذا را برای این زندانی سیاسی سخت‌ترکرده است بطوری که وی طی چند روز گذشته دچار خونریزی کلیوی و گوارشی شده است. علاوه بر آن بدلیل داشتن آنژین قلبی وی با مشکل نوسان شدید فشارخون و ضربان قلب مواجه شده و این امر وی را در خطرحمله قلبی قرار داده است.

بنا به گفته پزشکان حمله قلبی در شرایط اعتصاب غذا و سن کم بسیارخطرناک است.

حسین رونقی ملکی ۲۸ ساله از بازداشت شده های پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ توسط اطلاعات سپاه است که در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی پیرعباسی به ۱۵ سال حبس محکوم شد.

وی شهریور ماه سال گذشته در حالی که در مرخصی درمانی اول خود به سر می برد، به همراه پدر و برادرش، احمد و حسن رونقی ملکی و ۳۳ تن دیگر از امدادگران و فعالان مدنی در کمپ کمک رسانی در سرند واقع در مناطق زلزله زده آذربایجان بازداشت شدند.

حسین رونقی در آن پرونده به اتهام اجتماع و تبانی به قصد بر هم زدن امنیت کشور در مناطق زلزله زده و تهدید علیه بهداشت عمومی به دو سال و شش ماه حبس تعزیری محکوم و بدین ترتیب حکم وی به مجموعا به ۱۷ سال و شش ماه حبس تعزیری افزایش یافت.

در حال حاضر آنچه نگرانی ها را افزایش می دهد این است که پیش از این هدی صابر فعال ملی – مذهبی و زندانی سیاسی در پی اعتصاب غذا دچار حمله قلبی شد و بدلیل نبود امکانات پزشکی و تخصصی در زندان اوین جان خود را از دست داد.

با استناد به نظر پزشکان و متخصصان اعتصاب غذا برای حسین رونقی بدلیل مشکلات جسمانی تبعات و لطمات جبران ناپذیری خواهد داشت. بر همین اساس بیم آن می‌رود که طی روزهای آینده و با ادامه اعتصاب غذا از طرف این زندانی سیاسی وضعیت جسمی وی وخیم‌تر شود.

با وجود وضعیت نامساعد جسمی حسین رونقی ملکی و اصرار وی بر ادامه اعتصاب غذا، اطلاعات سپاه، دادستانی تهران و دادیار ویژه امنیت همچنان بر نگهداری وی در زندان بدلیل آنچه که فعالیت در دوران مرخصی از آن نام می‌ برند پافشاری می‌کنند.

تشدید فشار بر پژمان ظفرمند و اکبر امینی در زندان برای اعتراف گیری

پدر پژمان ظفرمند از تماس فرزندش خبر داد که همچنان در انفرادی بند ۲۴۰ به سر می برد و تحت فشارهای روحی برای گرفتن اعتراف قرار دارد. تا کنون به خانواده اجازه ملاقات داده نشده است و تنها در این مدت دوبار تماس تلفنی داشته است. به گفته پدر ظفرمند، پژمان در تماس اخیر خود از حال روحی مناسبی برخوردار نبوده و از فشارهای وارده در زندان و بازجویی ها به شدت عصبی بوده است. این فشارها برای گرفتن اعترافات واهیست.

به گزارش جرس، اکبر امینی نیز در همین وضعیت قرار دارد. امینی چند روز قبل از انتخابات و پژمان ظفرمند چند روز بعد از انتخابات بازداشت شدند.

امینی همچنان در انفرادی بسر می برد و بنا به گزارش های رسیده، اتهام وارده بر امینی و ظفرمند مشترک است و هدف بازجویان تنها گرفتن اعتراف برای ارتباط با بیگانگان و اتهامات واهی دیگر می باشد. در صورتی که به گواه خانواده و دوستان، در ایام انتخابات صرفا در ستادهای انتخاباتی فعال بوده اند.

پژمان ظفرمند در طول تبلیغات انتخاباتی در ستاد دکتر عارف در شرق تهران فعالیت می کرد که پس از انصراف عارف، در ستاد روحانی فعال بود. پیش ازاین نیز پژمان ظفرمند در سرای اهل قلم بازداشت شده بود که پس از یک ماه بازداشت آزاد و در شعبه ۱۵ توسط قاضی صلواتی به سه سال حبس محکوم شد. اکبر امینی نیز در شعبه ۱۵ توسط صلواتی به اتهام شرکت در جلسات سرای اهل قلم به پنج سال زندان محکوم شد.

بر اساس گزارش ها، نیمه شب ماموران امنیتی چند روز بعد از انتخابات، با یورش و شکستن درب ورودی منزل آقای امینی، وی را بازداشت و به همراه خود می برند. همچنین در مورد ظفرمند، چند روز اول هیچ کس از وضعیت وی خبر نداشت که پس از تماس از زندان اوین، خانواده از بازداشت او مطلع می شوند.

نامه ۴۶۶ فعال سیاسی و مدنی به باراک اوباما در حمایت از نامه ۵۵ زندانی سیاسی

۴۶۶ نفر از فعالان سیاسی و حقوق بشر، اساتید دانشگاه و دانشجویان ایرانی، در نامه ای به رییس جمهور آمریکا ضمن اعلام حمایت خود را از نامه پنجاه و پنج زندانی سیاسی ایرانی نوشته اند: در حالی هدف تحریم ها تغییر برنامه اتمی ایران اعلام شده که گستردگی و شدت تحریم ها با هدف آن نسبتی ندارند. با این حال در هشت سال گذشته برنامه هسته ایران متوقف نشده و تنها امکان معیشت مردم عادی است که به محاق رفته است. بنابراین مردم ایران به این باور رسیده اند که تحریم کنندگان دغدغه ای از بابت حقوق انسانی آنها ندارند و برای وادار کردن جمهوری اسلامی به پذیرش خواسته های خود، مردم ایران را هدف گرفته اند.

هفته ی گذشته ۵۵ زندانی در نامه ای به باراک اوباما، رئیس جمهوری ایالات متحده آمریکا با تشریح وضعیت بین المللی و داخلی و با یاداوری سیاست‌های دولت‌های گذشته آمریکا در قبال ایران که منجر به تضعیف جامعهٔ مدنی و تقویت نیروهای رادیکال در داخل کشور شد، تحریم‌های آمریکا و جامعه بین المللی علیه ایران را مخرب و عامل بسته شدن بیشتر فضای کشور دانسته و انتخابات اخیر ایران را حامل پیامی از سوی ایران فرصتی برای تغییر فضا و تعامل مثبت در عرصه بین اللملی شمرده بودند.

متن کامل این نامه به گزارش ندای سبز به شرح زیر است:

آقای رییس جمهور

ما، جمعی از فعالان سیاسی و حقوق بشر، اساتید دانشگاه و دانشجویان ایرانی، بر آن شدیم تا به وسیله این نامه، حمایت خود را از نامه پنجاه و پنج زندانی سیاسی ایرانی به شما اعلام نماییم.

پنجاه و پنج زندانی سیاسی که پس از انتخابات سال ۱۳۸۸ در زندان به سر می برند، در نامه خود با بر شمردن آثار نگران کننده تحریم‌ها، از شما دعوت کردند تا از فرصت به دست آمده برای حل مشکلات میان ایران و آمریکا استفاده کنید. ما امضا کنندگان این نامه، با اعلام پشتیبانی خود از خواسته زندانیان سیاسی، اعلام می‌کنیم رفع تحریم ها و تلاش برای تنش زدایی از سوی همه طرفین، خواسته اکثریت مردم ایران و جزء دغدغه های اصلی آنهاست.

نویسندگان آن نامه را طیف متنوعی از زندانیان سیاسی از اقشار مختلف تشکیل میدهند که بخش بزرگی از دموکراسی خواهان ایرانی را نمایندگی کرده و به بهترین شکل خواست مردم ایران را بازتاب داده اند. نویسندگان آن نامه به درستی گفته اند که: “اینک تحریم ها به مجازات دسته جمعی مردم ایران بدل شده است”. از نگاه مردم ایران، تحریم ها نه تنها وجاهت و مشروعیتی ندارند، بلکه عاملی مهم در بوجود آمدن وضعیت معیشتی فعلی آنها هستند. مردم ایران خود را قربانی تنش ها میان دو دولت ایران و آمریکا می دانند.

آقای رییس جمهور

تحریم های اقتصادی، به ویژه تحریم های یک جانبه دولت آمریکا حیات مردم ایران را به گروگان گرفته اند. کاهش چشم گیر درآمدهای نفتی، نابود شدن بخش بزرگی از صنایع، افزایش سرسام آور قیمت ها و کاهش شدید اشتغال همگی در اثر سوء تدبیر دولت ایران و تحریم های کمر شکن حاصل شده است. وضعیت دسترسی به دارو به طور خاص معضلی اساسی و دغدغه‌ای جدی برای مردم است. علیرغم آنکه دارو جزء موارد تحریم ها نبوده، به دلیل خودداری بانک ها از انجام نقل و انتقالات مالی، قیمت دارو به طرز سرسام آوری افزایش یافته و بسیاری از داروهای حیاتی در بازار ایران نایاب شده اند.

در حالی هدف تحریم ها تغییر برنامه اتمی ایران اعلام شده که گستردگی و شدت تحریم ها با هدف آن نسبتی ندارند. با این حال در هشت سال گذشته برنامه هسته ایران متوقف نشده و تنها امکان معیشت مردم عادی است که به محاق رفته است. بنابراین مردم ایران به این باور رسیده اند که تحریم کنندگان دغدغه ای از بابت حقوق انسانی آنها ندارند و برای وادار کردن جمهوری اسلامی به پذیرش خواسته های خود، مردم ایران را هدف گرفته اند.

تجربه شکست خورده محاصره اقتصادی عراق، نتیجه ای جز مرگ یک میلیون انسان بی گناه، فروپاشی جامعه عراق، رشد بنیادگرایی و تحکیم استبداد صدام حسین دربر نداشت. به زعم ما، تلاش های مدنی تحول خواهان ایرانی تنها امکان تحقق دموکراسی در کشور ماست چه آنکه ایستادگی های دموکراسی خواهان و رهبران آنها باعث به حاشیه رانده شدن تندروها و پیروزی دولتی اعتدال گرا در انتخابات اخیر شد. ما عمیقا نگرایم تکرار تجربه عراق این تنها امکان مسالمت آمیز تغییرات دموکراتیک در کشور ما را از بین ببرد. ما اطمینان داریم تحریم های اقتصادی جامعه مدنی ایران را تضعیف کرده و به تقویت مواضع تمامیت خواهان می انجامد.

آقای رییس جمهور

در انتخابات اخیر ایران، رییس جمهور منتخب با شعار تغییر سیاست های دولت گذشته و تدبیر در سیاست خارجی توانست رای اکثریت مردم ایران را کسب نماید. حسن روحانی در میان مردم ایران به تعامل با جهان شهره است. بنابراین انتخاب او از سوی مردم به خوبی نشان از تمایل همگانی برای برقراری ارتباطات سازنده و دوستانه با جامعه جهانی دارد. اراده جدی رییس جمهور منتخب و نظر قاطبه مردم ایران برای برداشتن گام های عملی به سوی تنش زدایی، فرصتی بی مانند برای حل و فصل مساله هسته ای فراهم کرده است. به نظر می رسد در صورت همراهی دولت شما و سایر کشورهای غربی، امکان رفع اختلافات موجود میسر باشد.

در این شرایط و درست چهار روز پیش از شروع به کار قانونی رییس جمهور منتخب ایران، کنگره آمریکا جدیدترین و شدیدترین تحریم های خود را بر علیه مردم ما به تصویب رسانده است. بر خلاف دید مثبت مردم ایران به انتخابات اخیر و پیام های تبریک کشورهای دنیا به دولت منتخب مردم ایران، این پیام کنگره آمریکا خصمانه و از موضعی ستیزه جویانه بود. این اقدام به مردم ایران این پیام را می رساند که دولت آمریکا علاقه ای به رفع اختلافات ندارد. یادآوری می نماییم که در زمان ریاست جمهوری محمد خاتمی، دولت ایران داوطلبانه اقدام به تعلیق فعالیت های غنی سازی خود نمود اما دولت جرج بوش نه تنها تن به توافق نداد، که ایران را یکی از محورهای شرارت نامید. ما معتقدیم تغییر رویکرد حکومت جمهوری اسلامی به مذاکرات هسته ای و بی اعتمادی به غرب، ناشی از عدم موفقیت دولت اصلاح طلب در دستیابی به یک توافق جامع با کشورهای غربی بود. نگرانی ما از این بابت است که فشارهای کنگره بر دولت شما، آثار سوئی بر مذاکرات آینده هسته ای بر جای بگذارد و شکست مذاکرات، به بلندتر شدن صدای تندروها در هر دو طرف کمک برساند. از شما

دعوت می کنیم تا با ممانعت از تکرار حوادث آن دوران به گشودن مسیری جدید در حل مسائل میان دو طرف اقدام نمایید.

آقای رییس جمهور

ما بر این امید هستیم که دولت جدید ایران با اتخاذ سیاست‌هایی معقول و با اولویت قرار دادن منافع ملی، به سوی توافق در مذاکرات هسته ای گام بردارد. فعالان سیاسی و مدنی ایرانی از هر گونه اقدام دولت روحانی در عادی سازی روابط با جامعه جهانی حمایت می کنند و این خواسته را مصرانه از دولت جدید مطالبه می نمایند.

ایرانیان در انتخابات ریاست جمهوری گذشته پیام روشنی به رهبران ایران و کشورهای طرف مذاکره ایران دادند، خواست آنها رفع تنش های فی ما بین بود. مردم ایران در شرایطی بسیار سخت، چه از نظر اقتصادی و چه از نظر سیاسی، رییس جمهوری را انتخاب کرده اند که قول تغییر داده بود. اکنون این بر عهده شما و سایر زمامداران کشورهای تحریم کننده است که پیام مردم را بشنوید.

در شرایط فعلی رسیدن به یک راه حل که هم متضمن شفافیت کامل برنامه هسته ای ایران، و هم شامل رفع تحریم های اقتصادی باشد، ممکن و در دسترس است. در طول سی سال گذشته، عدم ارتباط رسمی میان ایران و آمریکا امکان هر گونه توافق بر سر مسایل مورد مناقشه را سلب کرده است. اولین گام در بهبود این رابطه اعتماد سازی متقابل است و توقف تشدید تحریم های کمرشکن، می تواند روشن ترین گام امریکا در این راستا باشد. تا زمینه برای آغاز گفتگو با دولت جدید و برداشتن گام های متقابل از سوی ایران فراهم گردد.

۱. آبتین غفاری (هنرمند، فعال سیاسی)

۲. آذر بهاری (فعال سیاسی)

۳. آرش آزرمی (فعال مدنی)

۴. آرش حسینی پژوه (روزنامه نگار و دانشجو)

۵. آرش رئیسی (فعال سیاسی)

۶. آرش رئیسی نژاد ( دانشجوی دکترای علوم سیاسی دانشگاه ایالتی فلوریدا)

۷. آرنگ کشاورزیان ( استاد مطالعات خاورمیانه و مطالعات اسلامی، دانشگاه نیویورک)

۸. آزاده اسدی (فعال مدنی)

۹. آزاده خسروشاهی (فعال مدنی)

۱۰. آزاده طباطبایی (فعال مدنی)

۱۱. آزاده کیان (استاد و رییس مرکز تحقیقات جنسیتی دانشگاه پاریس)

۱۲. آزیتا اسکندریون (فعال سیاسی)

۱۳. آسیه امینی (روزنامه نگار)

۱۴. آصف بیات ( استاد جامعه‌شناسی و مطالعات خاورمیانه، دانشگاه ایلینویز)

۱۵. آنا ادیب کیا (فعال مدنی)

۱۶. آیدا ابروفراخ (فعال حقوق زنان)

۱۷. آیلین اسدی نژاد (فعال دانشجویی)

۱۸. ابراهیم صفری (فعال سیاسی )

۱۹. ابراهیم مهتری (فعال حقوق بشر)

۲۰. ابراهیم نبوی (نویسنده و طنز پرداز)

۲۱. ابوالفضل جعفرپور (فعال سیاسی (عضو سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی ایران شاخه یزد))

۲۲. ابوالفضل رحیمی نژاد (فعال سیاسی)

۲۳. احد فاضلی (فعال مدنى)

۲۴. احسان ابراهیمی محتشم (فعال سیاسی)

۲۵. احسان امینی (دانشجو)

۲۶. احسان جلیلیان (مدنى)

۲۷. احسان رمضانیان (فعال سیاسی لیبرال)

۲۸. احسان مجتهدی (دانشجو)

۲۹. احسان منصوری (فعال سیاسی)

۳۰. احسان نوربخش (دانشجو)

۳۱. احسان یزدی (فعال مدنی)

۳۲. احمد توکلی (دانشجوی دکترای الکترونیک)

۳۳. احمد جلالی فراهانی (روزنامه نگار)

۳۴. احمد شاکری (فعال سیاسی جمهوریخواه)

۳۵. احمد صدری ( استاد جامعه‌شناسی و انسان‌شناسی، کالج لِیک فارِست)

۳۶. احمد قدیانی (فعال دانشجویی)

۳۷. احمد نقیب زاده ( استاد علوم سیاسی، دانشگاه تهران)

۳۸. احمد نوری (فعال سیاسی )

۳۹. ادریس صالحی گل سفیدی (فعال دانشجویی)

۴۰. اردوان اصحابی (فعال سیاسی)

۴۱. ارژنگ علیپور (فعال دانشجویی)

۴۲. ارش خان دل (فعال سیاسی دانشجویی)

۴۳. ارمغان عبیری (دانشجوی دکترای حقوق بین الملل)

۴۴. اسماعیل ختائی (فعال سیاسی، عضو اتحاد جمهوری خواهان)

۴۵. اسماعیل زر گریان (فعال سیاسی)

۴۶. اسیه باکری (فعال مدنی)

۴۷. اﺷﻜﺎﻥ ﻣﺠﻠلی (فعال سیاسی)

۴۸. اشکان ایمان خان (دانشجوی مدیریت/ نیوساوت ولز استرالیا)

۴۹. اشکان جیهوری (مترجم)

۵۰. اشکان رضوی (کارشناس مسائل سیاسی، عضو جبهه ملی ایران)

۵۱. اعظم السادات فاطمی (فعال مدنی)

۵۲. اکبر دوستدار (فعال سیاسی جمهوریخواه)

۵۳. اکرم خیرخواه (فعال مدنی )

۵۴. البرز زمانی (فعال سیاسی )

۵۵. الکس شمس (فعال سیاسی)

۵۶. الناز کیان (فعال سیاسی)

۵۷. الهه رستمی (استاد دانشگاه سواس، لندن)

۵۸. اﻟﻬﻪ ﻣﺠﺮﺩی (عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت)

۵۹. الیاس خلج (فیزیکدان)

۶۰. اﻣﻴﺮ ﺁﺭﻳﺎﺯﻧﺪ (فعال مدنی)

۶۱. امیر خالقی (فعال جنبش زنان)

۶۲. امیر رشیدی (فعال سیاسی)

۶۳. امیر اعتدالی‌ (فعال سیاسی جمهوریخواه)

۶۴. امیر امیرقلی (فعال چپ )

۶۵. امیر راهی (تحلیلگر سیاسی)

۶۶. امیر رضایی (فعال سیاسی)

۶۷. امیر سراجی (کنشگر اجتماعی)

۶۸. امین بزرگیان (نویسنده)

۶۹. اوختای حسینی (فعال مدنی)

۷۰. ایرج باقرزاده (فعال سیاسی)

۷۱. ایرج واحدی پور (فعال سیاسی)

۷۲. ایوب جعفری (فعالی مدنی)

۷۳. بابک احمدی (نویسنده و مترجم)

۷۴. بابک دربیکی (فعال سیاسی)

۷۵. بابک زمانیان (فعال سیاسی)

۷۶. باقر احمدی (فعال حقوق بشر)

۷۷. بلال مرادویسی (مسئول ادوار شعبه کرمانشاه)

۷۸. بنفشه مدنى‌نژاد (استاد دانشگاه، دانشگاه ساوث وسترن)

۷۹. بهار سعادت (فعال سیاسی)

۸۰. بهار کریمی-کربلایی (پرستار، مدرس، فعال مدنی)

۸۱. بهداد بردبار (پژوهشگر)

۸۲. بهرام اسماعیل بیگی (فعال سیاسی)

۸۳. بهرام عباسی (فعال مدنی)

۸۴. بهروز ذاکری (دانشجو)

۸۵. ﺑﻬﺮﻭﺯ ﺷﺎﻫﺮﺥ ﻧﻴﺎ (فعال سیاسی)

۸۶. بهروز فتح‌علی (فعال سیاسی)

۸۷. بهروز کاظمی (روزنامه نگار)

۸۸. بهزاد باقری (فعال سیاسی)

۸۹. بهمن علیزاده (فعال سیاسی جمهوریخواه)

۹۰. بهمن ملک (فعال سیاسی جمهوریخواه)

۹۱. بهنام نیکزاد (فعال دانشجویی)

۹۲. بیتا موستوفی (وکیل و فعال اجتماعی)

۹۳. بیژن خواجه پور خویی (تحلیل گر اقتصادی)

۹۴. بیژن صف سری (روزنامه نگار)

۹۵. ﭘﺮﺳﺘﻮ ﺳﺮﻣﺪﻱ (فعال زنان)

۹۶. پرستو فخاریان (دانشجو – روزنامه نگار)

۹۷. ﭘﺮﺳﺘﻮ ﻣﺘﻴﻦ ﺯاﺩﻩ (فعال سیاسی)

۹۸. پروین کهزادی (فعال حقوق بشر و سیاسی)

۹۹. پرویز شهپر (فعال سیاسی)

۱۰۰. پروین بختیارنژاد (روزنامه نگار – فعال جنبش زنان)

۱۰۱. پریسا کاکائی (حقوق کودکان/حقوق زنان )

۱۰۲. پونه معقول (پژوهشگر اجتماعی)

۱۰۳. ﭘﻮﻳﺎ ﻗلی ﭘﻮﺭ (فعال سیاسی)

۱۰۴. پویان چیتگرزاده (فعال اجتماعی)

۱۰۵. پویان فخرایی (روزنامه نگار و فعال سیاسی)

۱۰۶. پویش عزیز الدین (فعال اجتماعی)

۱۰۷. پیام اولادعظیمی (فعال دانشجویی)

۱۰۸. پیمان ملاز (فعال سیاسی)

۱۰۹. تارا سپهری‌فر (فعال حقوق بشر)

۱۱۰. تایماز عظیمى (دانشجوىدکتراى فلسفه، دانشگاه ادینبرگ)

۱۱۱. تقی رحمانی (فعال سیاسی ملی مذهبی)

۱۱۲. تیرداد بنکدار (فعال سیاسی)

۱۱۳. جاوید فخریان (فعال سیاسی)

۱۱۴. جعفر قدیم خانی (فعال مدنی)

۱۱۵. جلال خرمن بیز (فعال مدنی)

۱۱۶. ﺟﻼﻝ ﻣﺤﻤﺪﻟﻮ (فعال سیاسی)

۱۱۷. جلیل محمدیان (فعال مدنی)

۱۱۸. جواد دردکشان (فعال سیاسی)

۱۱۹. جواد علیخانی (فعال سیاسی)

۱۲۰. حامد ابراهیمی نژاد (خبرنگار)

۱۲۱. حامد حقیقت نیا (دانشجو / فعال سیاسی)

۱۲۲. حامد رهبری (پزشک)

۱۲۳. حامد سیاسی راد (فعال دانشجویی)

۱۲۴. حامد شجاعی (فعال دانشجویی)

۱۲۵. حامد صرافپور (فعال حقوق بشر)

۱۲۶. حامد ورمزیار (فعال دانشجویی)

۱۲۷. ﺣﺒﻴﺒﻪ ﮔﻠﺮﺥ (فعال سیاسی)

۱۲۸. حجت نظری (فعال سیاسی)

۱۲۹. حجت‌الله مرادی (روزنامه نگار)

۱۳۰. حسن امینی (فعال دانشجویی)

۱۳۱. حسن فرشتیان (حقوقدان و پژوهشگر علوم دینی)

۱۳۲. حسن هادوی (فعال سیاسی)

۱۳۳. حسن یوسفی اشکوری (پژوهشگر علوم دینی و روزنامه نگار)

۱۳۴. حسن یونسی (فعال سیاسی)

۱۳۵. ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻆﻔﺮی (فعال سیاسی)

۱۳۶. ﺣﺴﻴﻦ ﻧﻮﺭانی ﻧﮋاﺩ (روزنامه‌نگار و فعال سیاسی)

۱۳۷. حسین جاودانی (فعال دانشجویی)

۱۳۸. حسین رئیسی (فعال حقوق بشر)

۱۳۹. حسین رسولی (فعال دانشجویی)

۱۴۰. حسین طیب (فعال سیاسی)

۱۴۱. حسین غلامی (فعال مدنی)

۱۴۲. حسین کمالی (استاد مطالعات خاورمیانه، کالج برنارد، دانشگاه کلمبیا)

۱۴۳. حسین موسوی (فعال اجتماعی)

۱۴۴. حسین نقاشی (فعال سیاسی)

۱۴۵. حسین یزدی (فعال سیاسی)

۱۴۶. حمزه غالبی (دانشجو)

۱۴۷. حمید دباشی (استاد مطالعات ایران و ادبیات تطبیقی، دانشگاه کلمبیا)

۱۴۸. حمید هداوند (فعال سیاسی)

۱۴۹. حمیدرضا (ماهان) محمدی (فعال سیاسی)

۱۵۰. حنیف مزروعی (روزنامه نگار)

۱۵۱. داریوش محمدپور (پژوهشگر علوم سیاسی)

۱۵۲. داریوش وثوقی (فعال سیاسی جمهوریخواه)

۱۵۳. داود دشتبانی (فعال سیاسی و روزنامه نگار)

۱۵۴. ﺩاﻭﻭﺩ ﺭﻭﺷنی (فعال سیاسی)

۱۵۵. داوود مرادی گراوند (پژوهشگر)

۱۵۶. درسا سبحانی (فعال در حیطه حق تحصیل)

۱۵۷. دنیا اکبری (فعال مدنی)

۱۵۸. راحیل عادلی (فعال دانشجویی)

۱۵۹. رادین صالحی (فعال مدنی)

۱۶۰. راز توکیلی (دانشجو)

۱۶۱. رامتین غفاری (فعال سیاسی)

۱۶۲. رامین جهانبگلو (استاد فلسفه دانشگاه یورک)

۱۶۳. رامین کریمیان (پژوهشگر علوم اجتماعی)

۱۶۴. رجبعلی مزروعی (نماینده سابق مجلس ششم شورای اسلامی)

۱۶۵. رشید اسماعیلی (پژوهشگر و فعال سیاسی)

۱۶۶. رضا باوفا (فعال سیاسی)

۱۶۷. رضا جعفریان (فعال سیاسی-مدنی)

۱۶۸. رضا جوشنی (فعال سیاسی جمهوری خواه)

۱۶۹. رضا حاجی (فعال ملی مذهبی)

۱۷۰. رضا حاجی‌حسینی (روزنامه‌نگار)

۱۷۱. رضا رفیعی (روزنامه نگار)

۱۷۲. رضا علیجانی (پژوهشگر و فعال سیاسی)

۱۷۳. رضا فانی یزدی (فعال سیاسی)

۱۷۴. رضا کریمی (فعال سیاسی)

۱۷۵. رضا میر (فعال سیاسی)

۱۷۶. رهام افغانی‌خراسکانی (محقق دانشگاهی)

۱۷۷. روح الله رحیم پور (فعال مدنی )

۱۷۸. روح‌الله شهسوار (وبلاگ‌نویس/ عضو شاخه‌ی دانشجویان جبهه‌ی مشارکت ایران اسلامی)

۱۷۹. روزبه کریمی (روزنامه نگار)

۱۸۰. روزبهان امیری (فعال سیاسی)

۱۸۱. روژین محمدی (فعال زنان)

۱۸۲. رویا بلوری (فعال زنان)

۱۸۳. ریحانه طباطبایی (فعال سیاسی)

۱۸۴. زهرا مظفری ( فعال دانشجویی)

۱۸۵. زهره شاکری (فعال سیاسی)

۱۸۶. زیبا میرحسینی (استاد دانشگاه، دانشگاه سواس)

۱۸۷. زینت اسماییل زاده (فعال حقوق بشر)

۱۸۸. ساجده عرب سرخی (فعال مدنی)

۱۸۹. ﺳﺎﺟﺪﻩ ﻛﻴﺎﻧﻮﺵ ﺭاﺩ (فعال سیاسی)

۱۹۰. سارا به فروتن (فعال دانشجویی)

۱۹۱. ﺳﺎﺭﻧﮓ ﺣﺴﻦ ﭘﻮﺭ (فعال سیاسی)

۱۹۲. سپیده کلانتریان (حقوقدان)

۱۹۳. سپیده رجایی راد (دانشجو و فعال زنان)

۱۹۴. سردار انصاری (فعال سیاسی)

۱۹۵. سروش دباغ (استاد مدعو دانشگاه تورنتو، دپارتمان مطالعات تاریخی)

۱۹۶. ﺳﻌﻴﺪﻩ اﺳﻼﻣﻴﻪ (ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭ)

۱۹۷. ﺳﻌﻴﺪﻩ ﻛﺮﺩی‌ﻧﮋاﺩ (فعال سیاسی)

۱۹۸. سعید آگنجی (فعال سیاسی)

۱۹۹. سعید پورحیدر (روزنامه نگار)

۲۰۰. سعید دادگر (فعال فرهنگی)

۲۰۱. سعید شریعتی (عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت ایران اسلامی)

۲۰۲. سعید عسکرزاده (فعال سابق دانشجویی)

۲۰۳. سعید نادری (فعال سیاسی)

۲۰۴. سعید نورمحمدی (فعال سیاسی)

۲۰۵. سعید وفا (فعال سیاسی )

۲۰۶. سعیده سهرابی (حقوق دان)

۲۰۷. سلام رسولی (فعال سیاسی)

۲۰۸. سمانه موسوی (فعال زنان)

۲۰۹. سمیه رشیدی (فعال زنان )

۲۱۰. سهراب کریمی (فعال دانشجویی)

۲۱۱. سهند زمانی (فعال سیاسی )

۲۱۲. سهیل جان‌نثاری (دانشجو)

۲۱۳. سهیل گوهری (فعال سیاسی)

۲۱۴. سهیلا وحدتی (فعال مدنی)

۲۱۵. سورنا هاشمی (فعال سیاسی)

۲۱۶. ﺳﻴﺪ ﻋﻼ اﻟﺪﻳﻦ ﺟﺰاﻳﺮی (فعال سیاسی)

۲۱۷. سیاوش رضائیان (فعال سیاسی)

۲۱۸. سید احمد شمس ( فعال سیاسی)

۲۱۹. سید صابر ابطحی (فعال دانشجویی)

۲۲۰. سید علیرضا سید حائری (فعال دانشجویی)

۲۱. سید مصطفی رخ‌صفت ( صاحب‌ امتیاز ماهنامه‌ی کیان)

۲۲۲. سیدعلی عظیمی (فعال سیاسی)

۲۲۳. سیدمحمد برار (مهندس معمار – شهرساز)

۲۲۴. سیما شاخساری ( استاد مطالعات زنان و جنسیت، کالج ولسلی)

۲۲۵. شاهین زینعلی (روزنامه نگار)

۲۲۶. شاهین نوربخش (فعال سیاسی)

۲۲۷. شهاب الدین شیخی (روزنامه نگار)

۲۲۸. شهاب الدین طباطبایی (روزنامه نگار/عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت ایران اسلامی)

۲۲۹. شهرام تهرانی‌ (فعال سیاسی جمهوریخواه)

۲۳۰. شهرزاد عالم فتحی (فعال مدنی)

۲۳۱. شهروز فروتن کیا (فعال محیط زیست)

۲۳۲. شیرین دقیقیان (فعال سیاسی جمهوریخواه)

۲۳۳. شیما هوشیار (فعال مدنى)

۲۳۴. شیوا تقوی (دانشجو)

۲۳۵. صابر ابطحی (فعال دانشجویی)

۲۳۶. صابر عباسیان (فعال سیاسی)

۲۳۷. صادق زیباکلام (استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران)

۲۳۸. صادق سلطانی (مترجم)

۲۳۹. صادق شجاعی (فعال سیاسی)

۲۴۰. صدرا سمنانی رهبر (فعال سیاسی)

۲۴۱. صدرا شهاب (فعال مدنی)

۲۴۲. ضیا عابدی (فعال سیاسی)

۲۴۳. طاها هواخور (دانشجو)

۲۴۴. طهماسب وزیری (فعال سیاسی )

۲۴۵. عارفه توانافر (فعال سیاسی)

۲۴۶. ﻋﺒﺎﺱ ﺑﻴﺪاﺭ (فعال سیاسی)

۲۴۷. عباس زرگر (وکیل دادگسترى)

۲۴۸. عبدالسلام سلیمی (فعال مدنی)

۲۴۹. عبدالعلی بازرگان (پژوهشگر و فعال سیاسی)

۲۵۰. عرفان شریفی (فعال سیاسی)

۲۵۱. عزیز کرملو (فعال سیاسی جمهوریخواه)

۲۵۲. عسل حضرتی (دانشجو)

۲۵۳. ﻋﺴﻞ ﻋﺒﺎﺳﻴﺎﻥ (ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭ)

۲۵۴. عطا تهرانچی (فعال سیاسی)

۲۵۵. عقاب علی احمدی (ناشر)

۲۵۶. على کمره اى (فعال در امور فرهنگى و اجتماعى)

۲۵۷. ﻋﻠﻲ ﺳﻤﻴﻊ ﺯاﺩﻩ (فعال سیاسی)

۲۵۸. علی اکبر موسوی (خوئینی) (پژوهشگر دانشگاه و فعال مدنی )

۲۵۹. علی اکرمی (فعال سیاسی، روزنامه نگار)

۲۶۰. ﻋﻠی اﻣﻴﺮﻱ (ﻓﻌﺎﻝ ﺳﻴﺎﺳی)

۲۶۱. علی پرسان (فعال مدنی و حقوق بشر)

۲۶۲. علی تارخ (فعال سیاسی)

۲۶۳. علی تقی پور (فعال سابق دانشجویی)

۲۶۴. علی حسین قاضی زاده ( فعال دانشجویی)

۲۶۵. علی رضایی (پژوهشگر سیاسی)

۲۶۶. علی سرداری (فعال ملی مذهبی)

۲۶۷. علی شاکری (فعال سیاسی)

۲۶۸. علی طباطبایی (فعال سیاسی)

۲۶۹. علی عبدی (فعال دانشجویی – دانشجوی دکتری دانشگاه ییل)

۲۷۰. علی عبیری (دانشجو)

۲۷۱. علی عجمی (فعال سیاسی)

۲۷۲. علی معینی (فعال سیاسی)

۲۷۳. علی میرسپاسی (استاد مطالعات خاورمیانه و جامعه‌شناسی، دانشگاه نیویورک)

۲۷۴. علی نصرتی (دانشجو)

۲۷۵. علی نقی مشایخی (استاد مدیریت، دانشگاه صنعتی شریف)

۲۷۶. علی نیکویی (فعال حقوق بشر)

۲۷۷. علی هنری (فعال سیاسی)

۲۷۸. علی وفقی (فعال سیاسی)

۲۷۹. علیرضا ابوفاضلی (فعال سیاسی)

۲۸۰. علیرضا روشن (فعال مدنی)

۲۸۱. علیرضا غلامحسینی (فعال دانشجویی)

۲۸۲. علیرضا فیروزی (فعال دانشجویی)

۲۸۳. علیرضا کفایی (فعال سیاسی)

۲۸۴. غزل حضرتی (خبرنگار)

۲۸۵. فائزه ضیائی (فعال اجتماعی)

۲۸۶. فاریا بارلاس (فعال مدنى)

۲۸۷. فاطمه حقیری (فعال سیاسی)

۲۸۸. فاطمه خردمند (روزنامه نگار)

۲۸۹. فاطمه طیاری (فعال سیاسی )

۲۹۰. فاطمه کشاورز (استاد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه مریلند)

۲۹۱. فخرالسادات محتشمی پور (عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت ایران اسلامی)

۲۹۲. فرزانه روستایی (روزنامه نگار)

۲۹۳. فرشاد توماج (فعال اصلاح طلب)

۲۹۴. فرشید فاریابی (فعال ملی مذهبی)

۲۹۵. فرهاد رحمتی (استاد ریاضیات، دانشگاه پلی تکنیک تهران)

۲۹۶. فرهاد روحی (فعال سیاسی، عضو اتحاد جمهوریخواهان ایران)

۲۹۷. فرهاد فرجاد (فعال سیاسی جمهوریخواه)

۲۹۸. فرهاد نوری (روزنامه نگار)

۲۹۹. فرهمند علیپور (روزنامه نگار)

۳۰۰. فرهنگ کاشانی (دانشجو)

۳۰۱. فریبا خاکباز (فعال سیاسی)

۳۰۲. فریبا غیور (فعال مدنی)

۳۰۳. فرید هاشمی (فعال دانشجویی)

۳۰۴. فهیمه ملتی (فعال مدنی)

۳۰۵. فواد شمس (روزنامه نگار)

۳۰۶. فیروزه رمضان زاده (روزنامه نگار)

۳۰۷. کیوان فروزان (فعال مدنی)

۳۰۸. کامران رحیمی (فعال سیاسی)

۳۰۹. کامران رستگار ( استاد دانشگاه، مسئول بخش عربی دانشگاه توفتس)

۳۱۰. کاملیا حاج قاسم (هنرمند)

۳۱۱. کامیاب گیوه کی (فعال دانشجویی)

۳۱۲. کامیار بهرنگ (فعال سیاسی)

۳۱۳. کامیار گیوه کی (فعال دانشجویی)

۳۱۴. کاوش ساعی (روزنامه نگار و فعال فرهنگی)

۳۱۵. کاوه احسانی ( استاد مطالعات بین‌الملل، دانشگاه دوپال، شیکاگو)

۳۱۶. کاوه رضایی شیراز (فعال دانشجویی)

۳۱۷. کتایون پزشکی (فعال حقوق بشر)

۳۱۸. کمال ناصری (دانشجو)

۳۱۹. کورش جنتی (فعال فرهنگی)

۳۲۰. کورش رقاب (فعال سیاسی جمهوریخواه)

۳۲۱. کوروش راد (فعال حقوق بشر)

۳۲۲. کوهزاد اسماعیلی (فعال ملی مذهبی)

۳۲۳. کوهیار گودرزی (فعال حقوق بشر)

۳۲۴. کیانوش بوستانی (دانشجوی حقوق داشنگاه شفیلد)

۳۲۵. کیومرث مرزبان (طنزپرداز)

۳۲۶. گلبرگ باشی (استاد مطالعات ایران و خاورمیانه، دانشگاه راتگرز)

۳۲۷. گلنار درودیان (دانشجو)

۳۲۸. گودرز اقتداری (استاد دانشگاه)

۳۲۹. لاله خلیلی ( استاد سیاست خاورمیانه، دانشگاه سواس)

۳۳۰. لهراسب زینالی (فعال سیاسی و مدنی)

۳۳۱. لیدا حسینى نژاد (روزنامه نگار)

۳۳۲. لیلا فردادمهر (دانشجو)

۳۳۳. مانا رضاییان (دانشجو)

۳۳۴. متین مشکین (فعال سیاسی)

۳۳۵. مجتبی نجفی (روزنامه نگار)

۳۳۶. ﻣﺠﻴﺪ ﺭﺳﺘمی (فعال سیاسی)

۳۳۷. ﻣﺠﻴﺪ ﻛﻠﺜﻮمی (فعال سیاسی)

۳۳۸. مجید تمجیدی (فعال مدنی)

۳۳۹. مجید سراچی (فعال حقوق بشر)

۳۴۰. مجید نصیری نژاد (دانشجو)

۳۴۱. محسن حیدریان (فعال سیاسی جمهوریخواه)

۳۴۲. محسن سهرابی (فعال دانشجویی)

۳۴۳. محسن مینوی (فعال ملی مذهبی)

۳۴۴. محمد ارسی (فعال سیاسی)

۳۴۵. محمد اسماعیل صحابه تبریزی (فعال سیاسی)

۳۴۶. محمد اولیایی فرد (وکیل)

۳۴۷. محمد برقعی (استاد دانشگاه و فعال سیاسی)

۳۴۸. محمد پوراسماعیلی (فعال سباسی و مدنی)

۳۴۹. محمد پورعبدالله (فعال سیاسی)

۳۵۰. محمد جواد دردکشان (فعال ملی مذهبی)

۳۵۱. محمد حافظ حکمی (فعال سیاسی)

۳۵۲. ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﻮﺭﺑﻚ (فعال سیاسی)

۳۵۳. محمد حسین خلیلی اردکانی (نماینده مجلس ششم )

۳۵۴. محمد حسین کمالی (دانشجوی علوم سیاسی)

۳۵۵. محمد حسینی فر (فعال مدنی)

۳۵۶. محمد رضایی (فعال دانشجویی)

۳۵۷. محمد سهیمی ( استاد علم مواد و مهندسی شیمی، دانشگاه کالیفرنیای جنوبی)

۳۵۸. ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﭘﻮﺭﻳﺎﻥ (فعال سیاسی)

۳۵۹. ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺮﻳفی (فعال سیاسی)

۳۶۰. محمد شوراب (فعال سیاسی)

۳۶۱. محمد صادقی (فعال سیاسی)

۳۶۲. محمد صدیقى (عضو سازمان ادوار تحکیم وحدت)

۳۶۳. محمد غلام ابوالفضل (روزنامه نگار)

۳۶۴. “محمد قائم‌مقامی

” (فعال سیاسی)

۳۶۵. محمد محسنی (فعال مدنی)

۳۶۶. ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻴﺮﺩاﻣﺎﺩی (فعال سیاسی)

۳۶۷. محمد هادی مهران پور (دانشجو)

۳۶۸. محمدجواد مظفری ( عضو مشارکت جوانان و زندانی سیاسی)

۳۶۹. محمدرضا سرداری (فعال مدنی و روزنامه نگار)

۳۷۰. محمدرضا شفیع زاده (فعال سیاسی)

۳۷۱. محمدرضا ماله میر (دانشجو )

۳۷۲. محمدرضا معینی فیض آبادی (استاد اقتصاد)

۳۷۳. محمود صدری ( استاد جامعه‌شناسی، دانشگاه تگزاس شمالی)

۳۷۴. محمود کریمی-حکاک ( استاد هنرهای خلاقانه (تئاتر)، کالج سینا)

۳۷۵. محمودرضا فرخیان (فعال سیاسی)

۳۷۶. مرتضی اصلاحچی (فعال سیاسی)

۳۷۷. مرتضی صادقی (فعال سیاسی)

۳۷۸. مرتضی کاظمیان (فعال ملی مذهبی)

۳۷۹. مرضیه آذرافزا (فعال زنان)

۳۸۰. مرضیه آریان فر (عضو سازمان دانش آموختگان ادوارتحکیم وحدت – شعبه اصفهان)

۳۸۱. مرضیه امیری (فعال مدنی)

۳۸۲. مریم خزائلی (پژوهشگر مطالعات جنسیت و مهاجرت، دانشگاه ولنگنگ، استرالیا)

۳۸۳. مریم سلطانی راد (فعال دانشجویی)

۳۸۴. مریم شربتدارقدس (فعال مدنی)

۳۸۵. مریم قربانی فر (روزنامه نگار)

۳۸۶. مزدک نصیری (فعال مدنی)

۳۸۷. مژگان مدرس علوم (روزنامه نگار)

۳۸۸. مسعود آذری (فعال سیاسی جمهوریخواه)

۳۸۹. مسعود بهنود (روزنامه نگار)

۳۹۰. مسعود حبیبی (فعال دانشجویی)

۳۹۱. مسعود دباغی (روزنامه نگار)

۳۹۲. مسعود قریشی (فعال مدنی)

۳۹۳. مسعود لواسانی (روزنامه نگار)

۳۹۴. مسلم کرخی (فعال مدنی)

۳۹۵. مصطفی خسروی (عضو شورای سیاست گذاری سازمان دانش آموختکان ایران)

۳۹۶. ﻣﺼﻂﻔی ﺭﺳﺘﻪ ﻣﻘﺪﻡ (فعال سیاسی)

۳۹۷. مصطفی غفوری (فعال سابق دانشجویی)

۳۹۸. مصطفی نبی زاده (فعال مدنی )

۳۹۹. مقصود فراستخواه (استاد دانشگاه)

۴۰۰. ملیحه زهتاب (فعال سیاسی جمهوریخواه)

۴۰۱. ملیحه محمدی (فعال سیاسی جمهوریخواه)

۴۰۲. مهدی مظفری ( فعال اجتماعی)

۴۰۳. مهدی آذری (فعال سیاسی)

۴۰۴. مهدی اصل زعیم (فعال سیاسی)

۴۰۵. مهدی الیاسی (روزنامه نگار)

۴۰۶. مهدی امینی زاده (فعال ملی مذهبی)

۴۰۷. مهدی بلخاری (فعال دانشجویی)

۴۰۸. مهدی تلغری زاده (فعال ملی مذهبی)

۴۰۹. مهدی حاجتی (فعال مدنی )

۴۱۰. مهدی روحانی (فعال دانشجویی)

۴۱۱. مهدی سحرخیز (فعال مدنی)

۴۱۲. مهدی صفاریان (دانشجو)

۴۱۳. مهدی ممکن (فعال ملی مذهبی)

۴۱۴. مهدی موجی (دانشجو)

۴۱۵. مهدی نخل احمدی (فعال حقوق بشر)

۴۱۶. مهدی نوذر (فعال سیاسی)

۴۱۷. مهدی نوربخش (استاد روابط بین الملل)

۴۱۸. مهدی نوربخش (استاد دانشگاه هاریسبورگ)

۴۱۹. مهدی یار محمدی (فعال سیاسی)

۴۲۰. مهدیه گلرو (فعال سیاسی)

۴۲۱. مهران فرجی (روزنامه نگار )

۴۲۲. مهرداد احسانی پور (فعال سیاسی)

۴۲۳. مهرداد احمدزاده (فعال ملی مذهبی)

۴۲۴. مهرداد اصلانی (فعال مدنی)

۴۲۵. مهرداد اعظمی (دانشجو)

۴۲۶. مهرزاد محمودیان (مدرس)

۴۲۷. مهوش محمدی (فعال سیاسی )

۴۲۸. موسی ساکت (مسوول شعبه آذربایجان شرقی سازمان دانش آموختگان ایران)

۴۲۹. میثاق جوادپور (فعال دانشجویی)

۴۳۰. میثم معتمدنیا (فعال حقوق بشر)

۴۳۱. میثم وره چهر (فعال سیاسی)

۴۳۲. میراردوان اسدی (فعال مدنی)

۴۳۳. میلاد حسینی کشتان (فعال دانشجویی)

۴۳۴. میلاد شویکلو (فعال سیاسی)

۴۳۵. نادر هاشمی (استاد دانشگاه دنور)

۴۳۶. ﻧﺎﺩﺭﻩ ﺭﺿﺎیی (فعال سیاسی)

۴۳۷. ناصر لیوانی (فعال ملی مذهبی)

۴۳۸. ناهید مولوی (فعال سیاسی)

۴۳۹. نجات بهرامی (فعال سیاسی )

۴۴۰. نرمین حیدرزاده (هنرمند)

۴۴۱. ﻧﺴﻴﻢ ﭼﺎﻻکی (فعال سیاسی)

۴۴۲. نسیم خسروی (فعال حقوق زنان)

۴۴۳. نسیم سلطانی بیگی (روزنامه نگار)

۴۴۴. نعیمه دوستدار (روزنامه نگار و فعال زنان)

۴۴۵. نفیسه شریفى (دانشجو)

۴۴۶. نفیسه نعمتی (فعال مدنی)

۴۴۷. نگین بانک (فعال مدنی)

۴۴۸. نوید یوسفیان (دانشجو)

۴۴۹. نیاز سلیمی (فعال مدنی)

۴۵۰. نیکی اخوان ( استاد مطالعات رسانه، دانشگاه کاتولیک امریکا)

۴۵۱. نیما دهقانی (روزنامه نگار)

۴۵۲. نیما سمکنژاد (دانشجو)

۴۵۳. نینا بیک (فعال سیاسی)

۴۵۴. هادی مظفری (دانشجو)

۴۵۵. هادی باقری (فعال مدنی)

۴۵۶. هادی کحال زاده (فعال سیاسی)

۴۵۷. هادی کیکاووسی (نویسنده)

۴۵۸. هرمز زمانی (فعال سیاسی جمهوریخواه)

۴۵۹. هژیر شریفی (روزنامه نگار)

۴۶۰. هنگامه هویدا (شاعر)

۴۶۱. وحید کریمی پور (استاد دانشگاه شریف دانشکده فیزیک)

۴۶۲. یادی قربانی (فعال سیاسی)

۴۶۳. یاسر معصومی (فعال ملی مذهبی)

۴۶۴. یدالله قربانی (فعال سیاسی جمهوریخواه)

۴۶۵. یرواند آبراهامیان (استاد تاریخ و سیاست ایران و خاورمیانه، کالج باروک)

۴۶۶. یسنا رضاییان (دانشجو)