در حالی که مصباح یزدی مسایل اقتصادی را اولویت اصلی کشور نمی داند، آیت‌الله جوادی آملی برای چندمین بار طی ماه های گذشته بر رفع نیازهای مادی شهروندان تاکید کرده و گفته است: ممکن نیست کسی در عالم زندگی کند و فقر طبیعی نداشته باشد، بعضی خردسال، بعضی بیمار، بعضی کهن‌سال و از کارافتاده اند، اما فقر اقتصادی نقص است، یعنی کسی نیاز داشته باشد اما بیت‌المال یا نتواند او را تأمین کند، یا برنامه‌ای برای تأمینش نداشته باشد.
این معلم اخلاق ماه پیش نیز گفته بود: «وجود این مقدار فقر و بیکاری در جامعه نشانه ضعف مدیریت است. نباید از کنار فقر و گرانی به آسانی عبور کرد زیرا این موضوع با موعظه و اخلاق حل نمی شود و بیکار و فقیر را تنها با اینها نمی توان رام کرد.»
در همین حال، مصباح یزدی برای دومین بار طی هفته گذشته گفته است که “باید چیزی که سبب پیشرفت، پیاده شدن احکام و مسائل اسلامی می‌شود برای ما مهم باشد و مسائل اقتصادی در درجه دوم باید در نظر گرفته شود.”
به گزارش خبرگزاری رسا، آیت‌الله عبدالله جوادی آملی در درس اخلاق خود که در بنیاد بین‌المللی علوم وحیانی اسرا برگزار شد، گفت: در کلام علی(ع) که عدل قرآن است این است که دین دو ستون دارد، یکی نماز باید محفوظ باشد و یکی امت اسلامی و تأمین نیازهای مردم و رعایت حقوق مردم که باید محفوظ شود، اگر رضایت و رفاه مردم، تدبیر و مدیریت صحیح نسبت به درخواست مشروع امت اسلامی نباشد، این ستون را رعایت نکرده است، به مالک اشتر و مردم آن دیار گفت مبادا بگویید چون رهبر ما علی‌بن‌ابیطالب است حکومت ما موفق و پیروز است، مسؤولان و مصوبان قانون و مجریان خوب نیز لازم است، در ادامه فرمود اگر در بین شما سنتی از گذشتگان بود که آنان خوب عمل کردند شما آن را رها نکنید، اگر هفته وحدت یا راهپیمایی روز قدس یا راهپیمایی ۲۲ بهمن بود این سنت خوب را شما رها نکنید.
استاد حوزه علمیه قم گفت: رعایت حقوق مردم جزو سنن الهی است، دیگران هم حفظ کردند شما هم بکوشید آن را حفظ کنید، اتحاد مردم در سایه این سنت بود، این یکی از بهترین سنت‌های الهی است، خدای ناکرده اگر کسی بیراهه برود ممکن است این اتحاد به اختلاف تبدیل شود، اختلاف دو قسم است، یک اختلاف در اثر گله داشتن و کم محبت و کم مهربانی کردن، این اختلافات کاملا قابل حل است، اما اگر در اثر بدرفتاری و گناهکاری و سیاه‌رویی ما اختلاف پیش آمد، باید احساس خطر کنیم که این اختلاف غده‌ای است که خداوند انسان را به آن مبتلا کرده است، در سوره توبه فرمود ما در اثر بدرفتاری مسیحیان و یهودیان بین آنان اختلاف ایجاد کردیم، اگر اختلاف در اثر بدرفتاری دینی مردم و مسؤولان باشد، تبدیل به عذاب الهی می‌شود و حل آن اختلاف کار آسانی نیست و تنها با توبه و لابه حل می‌شود.
وی بیان کرد: امام علی(ع) می‌فرماید مبادا سنت‌ها و روش‌های خوبی که تا کنون کارآمدی خوبی داشت را به هم بزنی و راه جدیدی را ارائه کنی که نه آن مزایای گذشته را دارد و خطرات بسیاری دارد، آن گاه وزر وبال گردن تو است که نوآوری‌های اشتباهی را آوردی، فرمود با دانشمندان، کارشناسان، صاحبدلان، صاحب‌نظران زیاد رفت و آمد بکن، پیشنهادها و رهنمودها، هدایت‌ها و نقد‌های آنان می‌تواند بسیاری از مشکلات را رفع کند، در ادامه فرمود مردم گوناگون هستند، خدای سبحان همه را یکسان نیافرید، چون اگر همه یکسان باشند و استعداد یکی داشته باشند، این تساوی هست اما عدل نیست، استعدادها و گرایش‌ها مختلف است، مردم طبقاتی هستند که با تعامل با هم می‌توانند نیازهای همدیگر را مرتفع کنند و بار را به مقصد برسانند.
آیت‌الله جوادی آملی ادامه داد: برخی کارهای مسلحانه، کارهای علمی، کشاورزی، دامداری و مانند آن انجام می‌دهد، هیچ کس نمی‌تواند خود را افضل از دیگران بداند، آنچه که معیار فضیلت است در قیامت مشخص می‌شود، یکی از بخش‌های نورانی سخن امام علی(ع) این است که «إن الفقر و الغناء بعد العرض علی الله»، آنچه در دنیا است همه آزمون است و برای این است که این کار به نحو احسن پیش برود، یک عده مسؤول امور قضایی و یک عده مسؤول امور اجرایی هستند، در نظام افرینش ما فقر طبیعی خواهیم داشت، ممکن نیست کسی در عالم زندگی کند و فقر طبیعی نداشته باشد، بعضی خردسال، بعضی بیمار،بعضی کهن‌سال و از کارافتاده است، اما فقر اقتصادی نقص است، یعنی کسی نیاز داشته باشد اما بیت‌المال نتواند یا وی را تأمین کند، یا برنامه‌ای برای تأمین آن نداشته باشد.
وی گفت: حضرت عل(ع) از محلی عبور می‌کردند، سالمند نابینایی در گذرگاه نشسته بود و تکدّی می‌کرد. حضرت سؤال فرمودند: او کیست؟ عرض شد: مرد مسیحی نابینا. حضرت علی(ع) فرمودند: تا وقتی جوان بود به این جامعه خدمت کرد، اینک که پیر و ناتوان شده باید گدایی کند؟ “انفقوه من بیت المال” در حکومت من نباید حتی یک مسیحی گدایی کند. او را از بیت‌المال تأمین کنید، فرمود یک مسیحی نباید نیازمند باشد، حالا دین ندارد، آن کار کار خدا است، ما مادامی که در این نظام زندگی می‌کنیم باید همه از حداقل زندگی برخودار باشند، اگر امام علی(ع) را با جان و دل قبول داریم باید این راه‌ها را برویم،آن کار حضرت نه مقدور ما است نه از ما خواستند.
مؤلف کتاب الحیاة بیان کرد: در زمانی که خاورمیانه در دست حضرت امیر(ع) بودند، ایران و روم تسلیم شدند، در آن روز نه تنها اوراق بهادار نبود بلکه سکه هم نبود، سکه‌های اسلامی به راهنمایی امام صادق در زمان عمربن‌عبدالعزیز ضرب شده است، کسی جنسی می‌خواست، طلا می‌داد، در آن زمان حضرت امیر فرمود من طرزی زندگی باید کنیم که فقیرترین مردم زندگی کردند، در آن زمان علی‌بن‌ابیطالب(ع) با یک قبای خیس وارد مسجد شد و خطبه خواند و لباس دیگری نداشت، با اینکه خاورمیانه در اختیار او بود، این حرف در جان او و در تمام جان‌ها اثر می‌گذارد، آن کس که عمربن‌عبدود را خاک می‌کند، ما به پای آنان نمی‌رسیم، مبادا کسی زیر خط فقر باشد، مبادا بگوییم این مسیحی یا یهودی است، نباید بگوییم این ایرانی نیست، اگر در ایران زندگی می‌کند، نباید زیر خط فقر باشد، خدای سبحان برای هر کس سهم مشخصی قرار داد.
