بعد از ناپدید شدن شماری از مجسمه‌ها در نقاط مختلف تهران، این بار ماجرای دیگری پیرامون برخی مجسمه‌ها در ایران شکل گرفته. از ایذه در خوزستان تا جویبار در مازندران، رعایت پوشش کامل برای مجسمه‌ها اجباری شده است.
سرقت یا ناپدید شدن مجسمه ها در سال ۱۳۸۹ مجهول ماند و مشخص نشد که مقامات دولتی آن ها را برداشته اند یا لباس شخصی ها و افراطیون مذهبی. مجسمه هایی که طبق اعلام شهرداری وزن بعضی شان به ۷۰۰ کیلو می رسید. اما در ماجرای اخیر، مشخصاً شهرداری ها اقدام به پوشاندن شلوار بر تن پیکرهای بیجان کرده اند. از یکی از جنوبی ترین شهرستان‌های ایران گرفته تا یکی از شمالی ترین آن ها.
مجسمه تختی
در میدان تختی شهرستان ایذه، مجسمه ای از جهان پهلوان غلامرضا تختی قرار دارد که روی یک ستون سنگی مکعب نصب شده. تختی که دوبنده ای آبی رنگ به تن دارد، یک مدال به گردنش آویخته و دست راست خود را به همان شکلی که در دهه چهل شمسی برای هوادارانش تکان می داد، بالا آورده.
مردم این شهرستان اما ناگهان با تغییری در ظاهر مجسمه مواجه شدند. دوبنده کشتی تختی تبدیل به چیزی شبیه "جوراب شلواری" شده است! عوامل شهرداری، رنگ دوبنده ای که بر تن تختی بود را روی پاهایش امتداد داده بودند. حالا غیر از بازوها و سرو گردن، تمام پیکر تختی، به رنگ فیروزه‌ای در آمده است.
کشتی می‌گرفتند، حالا دعوا می‌کنند!
شهرستان کوچک جویبار را پایتخت کشتی آزاد ایران می نامند. از جمع ۷ آزادکار اعزامی به المپیک لندن، سه نفر جویباری بودند: مسعود اسماعیل‌پور، رضا یزدانی و کمیل قاسمی که از این جمع، قاسمی روی سکوی سوم ایستاد و یزدانی هم در مرحله نیمه نهایی مصدوم شد. مصدومیتی که زانوی او را به تیغ جراحان سپرد.
مهدی حاجی زاده ستاره مسابقات جهانی تهران ۲۰۰۲ نیز اهل همین شهرستان قهرمان‌خیز است. شهرستانی که میدان اصلی‌اش "میدان کشتی" نام دارد. از همان سال ها مجسمه دو کشتی‌گیر که مقابل هم گارد گرفته‌اند، وسط میدان قرار گرفته. یکی آبی‌پوش و دیگری قرمزپوش. این مجسمه‌ها قبلاً همسطح میدان بودند اما مدتی است که بر روی پایه ای سنگچین شده، قرار گرفته‌اند.
هرگاه مسابقه‌ای در جویبار برگزار شود، کشتی‌گیران و همراهانی که از سایر نقاط ایران به جویبار رفته اند، عکسی هم با مجسمه های کشتی گیر به یادگار گرفته اند.
اما به تازگی شهرداری شهرستان جویبار، شلوارک های مشکی رنگی به تن هر دو کشتی گیر پوشانده. بازوهای شان را هم رنگ زده و به طور کلی آن را از حالت ورزش کشتی خارج کرده است. حالا این تندیس به جای این که نمادی از ورزش باشد، شبیه دو نفر است که با هم گلاویز شده و مشغول دعوا و مرافعه هستند.
مجسمه ها قبلاً کشتی می گرفتند و سمبل شهرستانی بودند که اهالی آن شیفته‌ی ورزش کشتی هستند. حالا با دخاللت شهرداری و پس از تغییر جامه، پیکرهایی متفاوت شده اند که کارکرد نمادین خود را از دست داده‌اند.
